Leana's POV
Napakapit ako nang mahigpit sa dibdib ko dahil sa paninikip ng dibdib ko. Gusto ko pang magsisigaw at ilabas ang sama ng loob ko pero biglang nanghina ang tuhod ko. Lumingon ako kay Dreco at nakita itong walang malay mula sa pagkakaupo sa wheelchair. Lalo akong napaiyak dahil ito ang panahon na dapat ay karamay ko siya. Tinuptop ko na lang bibig at impit na umiyak habang nakasalampak at nakasandal sa pader. Naalala ko makakatulog nga pala ito dahil sa itinurok ko sa kanya kanina kahit pigilin pa nito ang sarili dahil iyon talaga ang side effect ng gamot.
Ramdam ko ang pagyakap ng maliit na braso sa akin at paghalik nito sa noo ko.
“Mommy, we will save Dreana from that bad guy! Siya po siguro iyong tumawag noong nakaraan kasi tinawag niya ak
