KABANATA 17:
ILANG minuto din ang lumipas bago ako tuluyang natigil sa pag-iyak. Hindi ko na mabilang kung gaano kadami ang tissue na naubos ko. Hindi na nga ko makahinga sa kaka-iyak kanina. Nataranta tuloy si Manang Bekay paano ako patatahimikin.
Tahimik lang si Daniel Oliveira buong biyahe namin. Hindi ko sigurado kung dapat bang magpasalamat ako dahil binalikan niya ko o dapat na masama pa rin ang loob ko dahil sa ginawa niya sa akin. Hindi lang naman niya ko iniwan kanina. Binunggo niya pa ko ng saklay niya.
Trenta minutos ata ang inabot namin sa biyahe. Sobra kasing trapik. Sa kalagitnaan ng biyahe nga ay nagpatugtog na si Kuya Jose. Inutos ni Daniel, siguro hindi na makayanan ang tahimik at awkward moment sa loob ng sasakyan.
Nakayuko lang ako at pinaglalaruan ang mga daliri sa
