CHAPTER 20
1240 Words
Ilang oras na kong nakahiga pero hindi pa din ako dalawin ng antok. Iniisip ko yung nangyari sa'min ni doctor wallace sa opisina niya, kung hindi lang siguro nagring yung telepono niya malamang dun pa may maganap na kababalaghan sa loob ng opisina niya. Napabangon akong bigla ng maalala yon, "s**t naman bakit ba bigla akong bumigay, parang ang harot ko tuloy"! Anong sasabihin na lang niya sa'kin? Parang ako pa tuloy ang nang-aakit sa kanya" ginulo ko ang aking buhok sa isipin kong yun. Naisipan ko namang tawagan si kian maaga pa naman hindi pa naman siguro siya tulog. Dinial ko ang number niya at nakailang ring lang ay sinagot naman niya ito kaagad.
"Hellow beshywap! Maarteng sagot niya.
"Hello kiana, m-may gusto s-sana kong s-sabihin sayo" pautal utal kong wika sa kanya, hindi ko din alam kung pano ko ito sasabihin sa kanya, kilala ko si kian once na nagsabi ka sa kanya ng isang salita hindi ka niya titigilan hanggat hindi mo naiikwento ng buo.
"Ano yun beshy"? Huminga muna ko ng malalim saka ko nagsalita.
"Ahhhm kasi ano eh… ah kian"
"Parang alam ko na yan beshy ah! Tumawa pa muna siya ng mahina. "May nangyari no?
"Ha!? W-wala ah!
"Wheeee? Naku celestine kilala kita kapag ganyan ka magsalita! Now speak up! Ano mesherep ba? Ilang inches ba beshy?
"Kiana naman!
"Ano nga kasi yon!? Tatawag tawag ka tapos hindi ka naman magkukwento ano ba naman yan! Inis nitong sabi sa'kin sa kabilang linya.
"Muntik lang"
"Ayiiieh!! My gosh beshy! Nakakaloka ka! E bakit hindi natuloy? Sa boses mo mukhang dismayado ka ah" tili naman nito, at inilayo ko ng bahagya ang cellphone ko sa tenga ko dahil sa lakas ng tili nito.
"Hindi kaya, saka bakit naman ako madidismaya? Gusto ko lang ipadama sa kanya na kung gaano siya kaimportante sa'kin saka pakiramdam ko kian parang lumalalim na yung pagmamahal ko sa kanya habang tumatagal na siyang ikinakatakot ko"
"Beshy wag mo na munang isipin yun, hindi pa naman natin alam yung resulta ng mga test sayo eh" ramdam ko naman ang lungot sa kanyang boses.
"Kaya hanggat maaga, at hanggat naaalala ko pa siya gusto kong iparamdam sa kanya kung gaano ko siya kamahal kian"hindi ko na napigilan pa ang sarili kong maluha. Kahit na hindi ko pa nalalaman ang resulta ng checkup ko parang alam ko na kung ano ang kahihinatnan nito. Hanggat naaalala ko pa ang mga taong mahahalaga sa'kin ay pagtutuunan ko ito ng panahon at oras. Natapos ang pag-uusap namin ni kian ay nakaupo lang ako sa gilid ng kama ko at nakatulala, hawak ko ang cellphone ko ng muli itong tumunog, si doctor wallace ang tumatawag. Pinakalma ko muna amg sarili ko bago ito sagutin.
"Hello
"Hi baby, can you please come down for a second?
"A-ano? Nandito ka?
"Yes baby, gusto lang kitang makita.
"Sige wait lang baba ako" pinatay ko na kagad ang tawag at humarap muna ko sa salamin at inilugay ko lang ang mahabang buhok ko. Naka t-shirt lang ko na medyo mahaba at naka cotton short tutal gabi na naman kaya hindi na ko nag-abala pang magpalit. Dahan dahan akong bumaba dahil baka magising sila mama at mga kuya ko kaya pagkarating ko sa gate namin ay hinanap ko kagad si doc wallace. Nakita ko naman na umilaw ang kotse nito sa di kalayuan sa aming bahay kaya tinungo ko ito agad at pumasok sa loob. Napapitlag naman ako ng bigla ako nitong hapitin at yakapin ng mahigpit.
"Gabi na ah, bakit pumunta ka pa dito? Bulong ko sa kanya habang yakap pa rin ako.
"I just missed you" napangiti naman ako at niyakap din siya ng mahigpit.
"Bakit pala gising ka pa? Tanong niya sa'kin ng kumalas na siya ng pagkakayakap niya.
"Ah, nag-aaral kasi ko kanina eh" pagsisinungaling ko sa kanya.
"Dont stress yourself okay? Kapag wala kang maintindihan sa lesson mo pwede mo naman akong maging tutor mo" natawa naman ako sa tinuran niya.
"Hindi na po, maiistorbo lang kita alam ko namang busy ka rin"
"Alam mo namang pagdating sayo marami akong oras" parang huminto bigla ang paghinga ko, sana lang pwede ko siyang makasama habang buhay, sana lang manatili siyang nasa alaala ko. Natatakot akong dumating yung araw na masaktan ko siya, hindi ko kayang makita siyang unti unting nasasaktan hanggat maaga pa ay araw araw kong ipaparamdam sa kanya kung gaano ko siya kamahal. Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya at hinalikan siya sa kanyang mga labi na ikinagulat niya. Naramdaman ko naman ang isang palad niya sa aking likod. Ang mga halik namin ay naging mapusok, hanggang sa naipasok niya ang dila niya sa aking bibig na siyang ikinaungol ko. Hindi pa siya nakuntento ay walang kahirap hirap niya kong nabuhat at iniupo sa kanyang kandungan. Ramdam ko naman sa aking pang-upo ang kanyang kahandaan kaya napatigil akong bigla sa paghalik. Nakakunot naman niya akong tinitigan, at pagkuway ngumiti na wari ko'y alam na niya ang ibig kong ipahiwatig.
"Why? Do you feel it?
"Aaahm ano, ah k-kasi….
"Dont worry baby, hindi ko pa gagawin sayo yun, I know you're not ready yet and I am willing to wait". Ang totoo niyan ay gusto ko naman talaga kaso bigla akong nabalutan ng takot at kaba. Dahil siya ang una ko wala pa akong alam sa mga bagay na yon. Tumango lamang ako at saka muli niya akong hinalikan. Pinasok naman niya ang isang kamay niya sa aking t-shirt at gulat niya akong tinitigan.
"Hindi ka nagsuot ng bra? Ay s**t! Nakalimutan ko wala nga pala akong bra. Napakagat labi na lang akong tinignan siya.
"Stop doing that" tukoy niya ang pagkagat ko ng ibabang labi ko. Napabuntong hininga siya at inayos ang nakalilis kong t-shirt.
"Ayokong lalabas ka ng wala kang suot na bra ah" at saka yang short mo ang ikli" mahinang sermon niya sa'kin.
"Hindi naman talaga ako lumalabas ng ganito ang itsura ko, syempre hindi na ko nagpalit dahil sabi mo nandito ka na.
"Dapat lang, at ako lang dapat ang may karapatang makita yan understood? Wala sa sariling napatango na lang ako sa kanya.
"Sige na baby pasok ka na sa loob baka magising pa sila, isipin pa nila na nasalisihan ka na" biro niya ng nakangisi.
"Ewan ko sayo doctor wallace"
"Next time hindi na make out ang gagawin ko sayo" pinalo ko naman siya ng mahina sa kanyang braso dahil sa mga kalokohan niya.
*
*
Nandito kami ni kian ngayon sa ospital kung saan ako nagpacheckup at hinhintay ang resulta ng mga test na isinagawa sa'kin, nagpresinta na rin siyang samahan ako. Magkahawak kamay kami ni kian habang inaantay ang doctor sa loob ng kanyang opisina, malamig naman sa loob pero pinagpapawisan ako ng malamig dulot ng kaba. Ilang minuto pa ay dumating na ang doctor at naupo sa kanyang swivel chair katapat namin. Mataman niya kaming tinitigan at ipinaliwanag ang resulta ng aking laboratory. Para naman akong pinagsakluban ng langit at lupa sa aking narinig mula sa doctor. Nagbagsakan ang aking mga luha at hindi ko na naintindihan pa ang ibang sinasabi ng doctor dahil natulala ako sa aking narinig mula sa kanya. Ang huli ko lang natandaan ay ang tawag sa sakit ko.
"Im so sorry miss ordonez, ang kailangan mo na lang talaga ay inumin ang mga gamot na nireseta ko sayo". At ito din ang huli kong katagang narinig mula sa aking doctor.
- Writer
