PINAGMASDAN ni Sephany ang kaniyang mga kuko.
Napailing siya. “No. I can’t,” aniya.
Ayaw niyang ipaputol ang mga kuko niya sa kamay. Kapapalit lang din niya ng nail polish at ang ganda-ganda niyon.
Maganda ang hugis ng kaniyang kuko na bumagay sa medyo payat at mahahaba niyang daliri. Bagay na hindi ipinagkaloob sa dalawa niyang kapatid na babae.
Pakiramdam nga niya, isa siya sa mga babaeng pinagpala sa lahat. Sa ganda ng mukha, sa ganda ng hubog ng balinkinitang katawan, sa mala-porselanang kutis at sa lahat ng pisikal na anyo.
Siguro ay gising na gising siya nang maghagis ng kaperpektohan ang Diyos.
Tingin naman niya ay hindi makakasagabal ang mahahaba niyang kuko sa kaniyang gagawing pagtatrabaho sa suite ni Thaddeus habang naroon ito. At isa pa ay hindi naman araw-araw siyang nar
