KAY SARAP sa pakiramdam na buhay na buhay ang kinaroroonan ng ancestral house ng pamilya ni Ayah. May tumutugtog din na pinaarkila pa talaga ng ama ni Ayah sa bayan ng San Diego.
“Ate, hindi ninyo nabanggit ni Kuya Prix na hindi pala basta-basta ang pamilya nila,” bulong pa ni Zeb kay Ayah habang ang lahat ay nagkakasiyahan sa may lawn. Maging ito ay hindi rin makapaniwala.
“Hindi na ‘yon kailangan pang ipagyabang, Zeb. Saka ang Kuya Prix mo, never ‘yang nagyabang ng yaman ng pamilya niya. Kaya nga buong akala ko noon, simpleng tao lang din siya. Nito ko lang din nalaman nang umuwi ulit ako rito sa Pilipinas at muli kaming nagkita. Pero hindi na siya ‘yong simple na Prix na nakilala ko. Dahil malayong-malayo na siya sa lalaking nakasama ko rito sa San Diego. Alam mo ba, walang kaarte-art
