SAN DIEGO…
Huminto pa sa paglalakad si Ayah at ipinikit ang mga mata. Pagkuwan ay lumanghap nang sariwang hangin para punuin ang kaniyang baga.
“Nasa San Diego na ulit talaga tayo ngayon,” maging ang saya sa mukha ni Ayah ay walang pagsidlan nang magmulat siya ng kaniyang mga mata at balingan si Prix sa kaniyang tabi.
“How is it being here again, sweetie?”
“Sobrang saya. Lalo na at okay na tayong lahat ngayon. Ang sarap balikan ng mga dati nating tagpuan,” bigla ay naiiyak niyang bulalas.
“Hey, sweetie, wala namang iyakan,” saway nito sa kaniya na agad siyang niyakap.
“Bakit hindi ko mapigilan?” naiiyak pa rin niyang bulalas.
“Sshh. Tahan na. Maglakad na tayo,” masuyong wika ni Prix na pinalis na ang mga luha sa kaniyang magkabilang pisngi. “Siguradong tears of joy lang ‘yan. Dahil
