Inescapable touch

CHAPTER 4: TUKSO

DION

Hindi ako makapag-focus sa pagmamaneho dahil iniisip ko pa rin iyong lalaki na nasa labas ng bahay ni Jam. Hindi ko siya kilala, kaya inakala kong boyfriend siya nito. Ngunit noong titigan niya si Danaya, nanginig ang labi ko. I know that kind of look dahil lalaki rin ako. "That damn scroundel... looking at someone's property," bulong ko, mahigpit ang kapit sa manebela.

"Dion..." rinig kong tawag ni Danaya. She's sleep talking, kanina pa siya ganiyan. Ngunit ngayon niya lang tinawag ang pangalan ko kaya to my surprise, napa-park ako sa gilid ng kalsada nang wala sa oras.

Tianggal ko ang seatbelt ko upang maabot ko nang maayos si Danaya. Hinawi ko ang buhok niyang nakatakip na sa kaiyang mukha, hinaplos ang kaniyang pisngi.

"You're dumb, Dion... liar." Natigilan ang aking kamay sa paghaplos. Dahil sa narinig, nakaramdam ako ng hiya kaya binawi ko na lang ang aking kamay. " You promise to make me happy..." Pagatapos niyang sabihin iyon ay tumulo ang luha sa kaniyang mga mata. I don't know if she's awake and just fooling me but that doesn't matter to me.

Sa sinabi ni Danaya, sinimulan kong timbangin ang kaligayahan niya at ang kaniyang kapakanan. Kahit naman kasi ipaliwanag ko sa kaniya ang dahilan ko kung bakit ko inilalayo ang sarili ko sa kaniya ay hindi niya ito maiintindihan. Hindi alam ni Danaya kung gaano kakitid ang utak ng mga tao. And, I don't want her to know that, that's why I am doing everything to protect her. Pero, as I am doing that, little did I know na ang magiging resulta no'n ay ang unti-unting pagkawala ng ngiti sa kaniyang mukha.

Kapag nangyari iyon... para saan ang isinakripisyo ko kung hindi masaya si Danaya?

"Dion..." muli niyang tawag but thi time, nakamulat na ang kaniyang mga mata. Mapula ang magkabila nyang pisngi, dala ng alak na kaniyang ininom. Itinaas niya ang isa niyang kamay, inilapit sa aking leeg. "Can I kiss you?" I don't know if she's more on like asking or pleading.

Hindi pa man nakakasagot, hinigit na ni Danaya ang aking batok, dahilan upang maglapat ang mga labi naming dalawa. Ayaw kong pumatol dahil nasa ilalim siya ng impluwensya ng alcohol ngunit hindi siya pumayag na ganoon lang ang maging response ko sa kaniya. Mas naging aggressive ang mga galaw ni Danaya. Hindi lang labi nito ang nang-aakit kundi pati na rin ang dila. I am just a man, I am no exception. I pull her head para maidiin pang lalo ang mukha niya sa akin. I started to feel the same feeling last night, and it scares me. Natatakot ako na baka mawalan ako ng kontrol sa aking sarili at masaktan ko siya.

Habang patuloy na naglalaro ang aming mga bibig ay naramdaman ko ang paglakbay ng kamay ni Danaya. She knows where my weak spot is, so before she could reach that, I push her away. Nanlaki ang kaniyang mga mata sa ginawa ko. She open her mouth ngunit hindi nagsalita. I bet she's cursing me inside. I bite my lower lip 'coz like her, nabitin din ako.

"Tsss... you're not just getting into my nerves, Dion... but you're also a pain in my ass."

I didn't mean to laugh but I failed to suppress it. "What should I say, Danaya? Sorry?"

"Saying sorry is like adding salt on the wound. I f*****g hate you."

"I never thought my ittle sister knows how to lie....", "Stop addressing me YOUR SISTER 'coz we're not sibings by blood."

Nagpakawala ako ng mahinang buntonghininga dahil heto na naman kami sa topic na ito. "I love you. Alam mo naman iyon, di ba?" muli nyang wika. "Yeah, I am aware of that," sagot ko. As much as possible ayaw kong magpakita ng kahit anong ekspresyon na mami-misinterpret ni Danaya. I don't want to give her false hope dahil alam kong mas masasaktan ko lang siya kapag gano'n.

"If you're well aware then get the f**k out of my life, please. Hindi mo alam kung gaano kahirap sa akin ang kalimutan ang nararamdaman ko sa iyo. After you f*****g rejected me, umikot na lang ang buhay ko sa pagbaon sa memory na iyon. I spent 5 years doing everything just to f*****g erase that freaking 5 minutes of confession! Tapos bigla-bigla kang babalik sa bahay without prior notice?! If you're not an insane and insensitive jerk, hindi ko na alam kung ano ang tawag sa iyo, Dion. Ikaw ang nagma-manage sa company ni Dad. May yaman ka, may kasikatan ka, so, bakit kailangan mo pang makisiksik ulit sa mundo ko?! Bakit hindi ka na lang magpakalayo-layo, 'yong tipong hindi na kita makikita, wala na akong maririnig na balita sa iyo! Every single day... is a torture to me, Dion. Good for you dahil hinding-hindi mo mararanasan ang hirap na dinadanas ko right now."

She blurted all those words nang hindi nakatingin sa akin. Nanginginig ang balikat ni Danaya, rinig ko rin ang mahihinang hikbi. Naglakas-loob akong ipatong kamay ko sa balikat niya ngunit kaagad niya iyong inalis. "I don't need your comfort, Dion. Hindi mo ba naiintindihan?"

"I'm sorry... hindi ko naman in--"

'Whether your actions are intentional or not, hindi iyon ang problema!" Humarap na siya this time. Nakaramdam ako na parang may kumurot sa dibdib ko noong makita kong basang-basa ang kaniyang pisngi dahil sa luhang umaagos paibaba sa kaniyang mata.

"Marupok ako. Makita lang kita, makatabi lang kita, magdikit lang ang balat natin, bumibigay ako! Hindi ba halata? No, nakalimutan kong manhid ka pala. Wala lang sa iyo ito. Na makasama ako sa loob ng sasakyan, na makasama ako sa iisang bubong, sa kwarto. I bet wala lang din sa iyo ang ginawa natin kagabi, ang nanagyari kanina.Siguro masayang-masaya ka na pinaglalaruan ako, ang damdamin ko dahil alam mong ikaw mismo ang kahinaan ko."

Umiling ako ng ilang beses ngunit mas lalo lamang nagiging hyper si Danaya sa panunumbat. "That's not true, Danaya!" bulalas ko. "Yes it is! Stop denying, Dion! Kung hindi totoo ang mga sinabi ko then bakit ka pumatol sa halik ko? Dalawa lang naman ang raso, eh. It's either pinagbigyan mo ako or gusto mo rin."

Nagtangis ang aking bagang. She's pushing me to my limit. "What if I say it's the latter... may magbabago ba? Wala. What if I say I also love you... what if tinanggap ko ang confession mo? Sa tingin mo may mangyayaring maganda? May magbabago? Wala, Danaya."

"Anong wala? Bakit wala?"

"Dahil hindi pwede! Naiintindihan mo ba? Hindi tayo pwede."

"Bakit hindi pwede? Mahal kita, mahal mo ako, so anong problema ro'n?"

"Dahil magkapatid tayo," mariin kong tugon. After I said those words, inilayo ko ang tingin ko sa kaniya. Tinawanan niya ako ngunit hindi iyong tawa na dulot ng kasiyahan kung hindi panlalait. Narinig kong tinanggal niya ang kaniyang seatbelt. Inangkin ang mukha ko't marahas na hinalikan ang aking mga labii. She bite my lowerlip, hindi tinigilan hangga't walang lumalabas na dugo mula roon. Pagkatapos magtagumpay ay nilubayan na niya ako. Dinilaan niya ang gilid ng kaniyang labi na mayroon pang bakas ng dugo. "Siblings won't do that shitty act, right? Hindi kita kinikilalang kapatid, Dion. Now, kung hindi mo naiintindihan ang gusto kong mangyari, mamili ka... aalis ka sa buhay ko, o mananatili?"

Mahigpit ang kapit niya sa aking batok. Kahit na seryoso ang kaniyang titig ay kita ko pa rin ang katiting na pagmamakaawa sa kaniyang mga mata. "Don't make me wait for too long, Dion! What's your answer!"

Hindi pa rin tumitigil sa pagdugo ang labi ko na kinagat ni Danaya. Sabi ko sa sarili ko, bahala na. Kaya kong isakripisyo ang lahat. Kaya kong mawala ang lahat, wag lang ang presensya ni Danaya. Losing her is like living without a soul.

Hinila ko ang kaniyang braso, hinigitan ang halik na ibinigay niya sa akin kanina. Sa paglamon ko sa kaniyag mga labi, nilamon ko rin ang distansya sa pagitan namin na matagal kong pinanatili para lamang protektahan siya. I am aware of what I am doing, I hope ganoon din si Danaya. Kinagat ko rin ang kaniyang ibabang labi, pinadugo rin ito't hinayaang maghalo sa aming laway ang lasang kalawang na likido. Hindi ko alam ngunit mas lalo akong niyakap ng init.

"Are you a masochist?' tanong ni Danaya after a minute of kissing. "Nah. We're in the middle of negotiations, aren't we? And in the end of it, both parties should conlude with a sign. Since, we don't have a pen, blood sharing is a good alternative," I said in a sexy voice.

"You talk too much, Mr. Dion."

She gets up, sit on my lap and continue what we are doing. Inilingkis ni Danaya ang kaniyang kamay sa aking leeg habang nakahawak naman ako sa kaniyang bewang. Whatever the consequences of this... aakuin ko nang buo. Sisiguraduhin kong walang maririnig si Danaya mula sa mapanghusgang mundo. Sisiguraduhin kong hindi niya maririnig ang mga salitang lagi sa aking ipinapaalala ng kaniyang ama habang ito'y nabubuhay pa. Patawarin naua ako ng kaniyang ama... dahil kahit maalala ko ang kaniyang mga salita, hindi iyon sapat upang pasuin ang apoy na lumalamon sa akin ngayon para hindi hawakan sa maseselang bahagi ang kaniyang anak.

'Makukuha mong lahat ng mayroon ako, Dion. Inako kita, itinuring na sarili kong anak. Isa lang ang pabor ko sa iyo... wag mong mamahalin ang iyong kapatid. Hindi man kayo magkapatid sa dugo, magkapatid kayo sa papel. Nangako kang poprotektahan mo si Danaya sa lahat ng taong mananakit sa kaniya, naua'y isama mo ang iyong sarili mula roon. Naiintindihan mo ba? Kung hindi mo siya mapoprotektahan mula sa halimaw mong pagnanasa... isa kang talunang nilalang. Sisiguraduhin kong hindi ka patatahimikin ng iyong konsensya. Ang mga salita kong ito ay sumpa, Dion. Maaalala mo ito sa tuwing makikita mo siya. Ito ang magsisilbing lubid upang manatili kang kuya para kay Danaya.'