Chapter thirty
ARA
Ang tagal bago sila umalis, inasikaso nila yung pagkain na dadalhin sa kabila, mabuti na lang pala nakakain na ako.
Kinuha na nila yung ulam, hindi sila nagtira para dito sa bahay.
Ang naiwan na lang ngayon ay si Junpei at ako.
“ Tara na anak kakain na tayo.”
“ Susunod na ako mommy.”
Para akong nakawala sa kulungan ng umalis yung mga masasamang ugali kesa sa akin. “ Ano talagang nangyari?”
“ Panuorin mo na lang yung CCTv alam ko namang hindi mo ko paniniwalaan.”
“ Gusto ko lang malaman kung anong nangyari.”
“ Siya ang pumunta dito, kumakain ako pero kung ano anong sinasabi niya, umiwas ako pero inutusan niya ako na dalhin yung ulam sa kabilang bahay, nakita naman niyang kumakain ako at mainit pa yung ulam pero gusto niyang gawin ko agad yung sinasabi niya kase
