Chapter one hundred forty three
STEVE’S POV’S
Iyak siya ng iyak hanggang sa mapagod na siya sa kakahampas sa akin ng unan, hindi pa ako tapos sayo Christine.
Malaki ang kasalanan mo sa akin.
“ Walang hiya ka!” malakas na sigaw niya.
“ Mas walang hiya ka, inuto mo ko.”
Napahinto siya sa pagiyak at napatingin sa akin. “ Ang tiyan ko, ang baby natin baka mawala.” Nag inarte pa siya sa akin na kunwari ay sumasakit ang tiyan niya.
Tsenempuhan talaga niya na nag aaway kami, pero dahil alam ko na ang totoo hindi na ako maniniwala sayo.
“ Tumayo ka diyan, huwag kang mag inarte.”
“ Ang baby natin Steve!”
“ Wala na tayong baby.” Ang sakit sabihin nito, naluha ako ng banggitin ko sa kanya yan, ang sakit pala umasa sa wala tapos malalaman mong inuuto ka lang pala.
“ Ano bang pinagsasabi mo
