NORA
Walang mapagsidlan ang tuwa sa aking dibdib noong sa wakas ay nakabalik na rin kami sa dati naming bahay. Ilang araw at gabi rin akong lumuhod at nagmakaawa sa aking kapatid na pautangin ako ng pamasahe para lang makalayas na kami sa bahay.
"Kailangan mong makahanap kaagad ng trabaho... malaki ang sampung libong babayaran natin sa susunod na buwan," sabi ko sa aking asawa habang inaayos namin ang mga gamit.
Humarap siya sa akin, seryoso ang mukha. "Alam ko, hindi mo na kailangan pang ipaalala sa akin. Hindi naman ako ang may gustong bumalik tayo rito kaya wag mong ipasa sa akin lahat ang obligasyon."
Umiling ako ng isang beses. Anong klaseng salita iyon? Bakit parang ako ang may kasalanan? Ako na nga itong gumawa ng paraan para makaalis kami sa bahay ni nanay dahil bukod sa konsen
