Chapter Thirty-five
"May peryahan ilang kanto mula rito. Punta tayo mamayang gabi," huminto ako sa paglalakad at pasimpleng nakinig sa usapan ng mga kasambahay. Peryahan? What is that?
"Sige. Sinabi naman ni Sir Anshil na pagkatapos ng trabaho ay free na tayo. Pwede rin nating hiramin iyong service van if gusto nating lumabas."
Pasimpleng lumabas ako ng kusina at dumeretso sa kwarto. Busy si Anshil sa laptop niya. May pinapa-check ang dad niya kaya naman kahit naka-leave ito, need pa rin niyang tignan. Dad niya iyon eh. Sa lap niya nakasiksik si Lost-lost. Actually, sa pagitan ng mga hita niya. Sarap ng tulog. Doon lang pala magkakaroon ng payapang buhay. Kasi kay Betlog... kawawa siya.
Isa sa tauhan ang umakyat kanina para lang kunin. Kasi si Betlog na naglagay sa puno ay pinanood
