Nagtataka na si Nana. Kaninang tanghali ay iniakyat ko ulit ang pagkain ko, pangdalawang tao na naman iyon. Naubos naman namin ni Lion. Nang ibaba ko ang pinagkainan ay hinarang na ako ni Nana sa kusina.
"Apo, nag-e-stress eating ka ba?" tanong nito sa akin. Tinignan ko ang matanda na bahagyang nagtataka. Napagkamalan pa tuloy nag-e-stress eating. Samantalang mas maraming kinakain iyong asawa ko.
"Po? Hindi po, Na." Mabilis kong tanggi. Baka mamaya ay magpatawag pa ito ng doctor at ipasuri ako. Dapat siguro'y huwag ko na lang ipakita na kumukuha ako ng gano'n karaming pagkain.
"Aurelia, alam kong malungkot ka at nami-miss mo na ang asawa mo. Pero mas magandang hindi mo dibdibin masyado, apo. Kaya mo iyan, Aurelia."
"Nana, ayos lang po ako. Huwag n'yo po akong alalahanin. Gano'n nama
