"I'm sorry po talaga, Professor Denver. Naabala ko pa kayo ng asawa mo." Bahagya pa akong yumukod. Nandito na kami sa labas ng bahay nila. Nakasakay ang lalaki sa kapatid ko, seryoso ang mukha nito. Habang si Alatheia ay ngiting-ngiti sa akin.
"Wala iyon. Mabuti nga'y ako ang nakakita sa 'yo. Next time huwag ka nang magpapakalasing." Bilin nito. Agad naman akong tumango.
"Yes, Sir! Hindi na po talaga iyon mauulit. Miss Alatheia, thank you rin po sa pang-unawa. I'm really sorry na nakaabala ako."
"It's okay. Mag-iingat ka, ha. Kung gusto mong pumasyal dito'y punta ka lang dito. Para naman may iba akong makausap dito." Napatingin ako sa mukha ni Denver. Halata ang pagtutol. Pero nang makitang nakatingin ako, agad na binago n'ya ang expression n'ya.
"Of course! Walang problema sa akin
