Buhat-buhat ko si Franceska papasok ng mansion nang tumambad sa akin ang babaeng naghihintay sa sala.
Halatang nabigla ito, halatang nasaktan. Ang mata nito'y hindi mapirmi sa akin. Mapupunta iyong sa babaeng walang malay. Tapos pabalik sa akin.
Kitang-kita ko rin ang pag-agos ng luha nito. Pero agad iyong pinunasan.
"G-ood evening, Denver. H-inintay kita dahil bigla ka na lang umalis. S-ige, m-atutulog na ako." Parang piniga ang puso ko sa naging reaction ni Alatheia. Napatingin ako sa babaeng karga ko. Tulog pa rin ito dahil sa kalasingan.
"Alatheia, pwede mo ba akong tulungan?" mas lalong gumuhit ang sakit sa maamo nitong mukha. "I'll explain later, asawa ko." Mabilis na ani ko. Hindi ko nga agad na realize na gano'n na pala ang sinabi ko.
Halatang napilitan lang ito. Mas naun
