"Ibaba mo na lang ako sa sakayan," sabi ko kay Adam nang nasa biyahe na kami.
"Ihahatid na kita," seryoso nitong sabi.
"You don't have to Adam. Look, wala na tayo sa bahay namin. Wala na ang Tatay ko, ang Nanay ko, ang mga Kuya ko. So, stop it!" naiinis kong sabi.
"Umalis tayong magkasama. Sa palagay mo, kung may mangyari sa iyong masama ngayon hindi kita kargo?" halata ang inis sa boses nito.
Humalukipkip ako at saka umayos ng upo. Naiinis man, ay may punto din naman siya kaya hindi na ako nakipagtalo.
"Ano ba kasing ginagawa mo?" kunot-noo kong tanong na sa daan lang ang tingin ko.
"Hinahatid ka sa pupuntahan mo," kaswal nitong sagot.
Napairap ako sa kawalan.
"Hindi ito ang ibig kong sabihin. What I mean is bakit ka ba nakikipag-close sa pamilya ko?" tanong ko, habang sa daan pa
