Samantha
LUMIPAS ang ilang araw, nanatili ako sa ospital at pakiramdam ko ay ayoko nang umalis sa lugar na ito. Nandito ang anak ko na nawala sa 'kin. Dito siya nawalan ng hininga.
Kasabay ng kanyang pagkawala ay ang aking puso. Sana ako na lang at hindi siya. Matagal kong hiniling ang supling na iyon at kung kailan nandito na siya, saka naman siya kukunin nang ganoon lang kadali.
Sa mga oras na ito, ayoko ng magkaroon ng mga bisita. Ayoko rin ng makakausap. Maging kay Bryan ay naging malamig na rin ang aking pakikitungo. Hindi ko alam, ngunit pakiramdam ko, isang bahagi ng buhay ko ang nawala at nais ko na ring sumunod sa kanya.
"Samantha, hindi mo na naman kinain ang pagkain mo. Baka kung mapaano ka niyan," rinig kong wika ni Bryan nang dumating siya rito sa loob ng aking silid sa os
