"You are pregnant." Iyan ang sinabi kanina ng doctor na tumingin sa akin. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat maramdaman ko sa nalaman ko.
Dapat bang maging masaya ako? Pero, bakit hindi ko maramdaman ang kasiyahan sa aking puso.
Dalawang buwan...
Dalawang buwan na sakripisyo bago ako tuluyang makarating dito sa America. Pakiramdam ko, sayang lang ang lahat ng sakripisyo ko. Ang sakripisyo at tulong ng mga kaibigan ko.
Nandito ako para sana tuparin ang pangarap kong maging modelo. Pero paano na ako ngayon na buntis ako?
Ito na ang pagbagsak ko ng tuluyan.
Tulala ako habang naglalakad. Ngayon ko lang lubos naramdaman na nag-iisa lang ako at walang karamay. Walang mapuntahan at hindi alam ang gagawin.
Pinalis ko ang aking mga luha at napalinga-linga. Pangalawang araw ko pa lang
