“Kung ito na ang huling pagkikita natin, hayaan mo akong ihatid kita sa bahay niyo sa una at huling pagkakataon. Pwede ba iyon, Rune?”
Habang tinitingnan ko si Romanov na matiim din nakatitig sa akin, hindi ko maiwasang may maramdamang kakaiba sa loob ko. Parang kudlit na naging pangungusap hanggang sa kumalat sa buong katawan ko. Hindi ko na siya matingnan nang maayos dahil parang hindi ako makahinga. May nakadagan sa aking dibdbi at hindi ko alam kung ano iyon.
“Okay,” pagpayag ko. “Tutal ito na ang huling pagkikita natin.” Alam kong pagsisisihan ko mamaya ang gagawin ko pero ginawa ko pa rin. Kinuha ko ang isang kamay nito at inilagay sa aking kandungan nang hindi ito tinitingnan. “Sige na. Umalis na tayo.”
Ilang sandali muna ang lumipas bago nakakilos si Romanov. Magkasabay kaming
