“Look at me,” narinig kong utos niya.
Hindi ko siya sinunod. Sa halip ay nakapikit pa ring ipinaling ko ang ulo ko. Hindi ba siya nakakahalata na ayaw ko siyang tingnan? Ang pagpikit ko na lang ang tanging nagsasalba sa akin dito.
At dahil nga siya si Brandon Hizon, at hindi naman siya magiging imatagumpay na CEO kung hindi siya maabilidad. Kaya may paraan ang CEO na ito para mapatingin ako sa kanya.
Ano ba naman iyong tumigil siya sa ginagawa niya sa gitna ng aksyon at kasaraapan, tapos ay umalis mula sa pagkakadagaan sa akin. Kaya naman akong nabitin, awtomatikong nagdilat ako ng mga mata at saka agad na hinanap ko ang pigura niya sa bahagyang naiilawang kuwarto na ito.
Natagpuan ko siyang nakatayo sa gilid ng kama habang mabagal niyang inaalis ang sinturon niya. Nakatingin siya
