Kinaumagahan ay napakapa ako sa aking mga matang mahapdi at namamaga dahil sa magdamag kong pag-iyak. Pinilit kong bumangon kahit hinang-hina ang aking pakiramdam.
Paglabas ko ng aking silid ay kaagad kong nabungaran si Ghian sa tapat ng aking pinto na bihis na bihis, prente siyang nakasandal sa gilid habang nakatitig sa akin ng taimtim.
Tumalim ang aking mga mata sa kaniya at nilampasan siya pero napahinto din nang magsalita siya.
"Magbihis ka na, pupunta tayo sa Isla. Pupuntahan natin ang family mo," kalmado niyang sabi sa akin.
Napanganga ako at dagling napaharap sa kaniya.
"Alam mo kung nasaan sila? Kilala mo ang pamilya ko? Sino ka ba talaga?! Bakit hindi ka pa magpakilala?!" sigaw ko na sa kaniya dahil sa sobrang frustration na nararamdaman ko!
"You'll know soon. So, you better
