CARL POV.
ILANG araw na kaming hindi nagkikita ni Ma’am Angelic. At hindi ako mapalagay na kahit sulyap ay hindi ko man lang magawa. Ngunit nangako ako sa kanya na hindi magpapakita. Kaya dapat kong panindigan ang aking binitiwang salita. Pero ang hirap dahil ang bawat araw na lumilipas ay mas’ lalo ko siyang namimiss. Ang aking pinasasalamatan na lamang ay hindi nito tinatapon sa basurahan ang mga pagkain. Iyon ang naging pakonswelo niya sa akin. Ang kainin ang mga luto na nilalagay ko sa kanyang pintuan. Kahit paano ay masaya na ako sa mga gano’n.
Ngayon ay kaarawan ko pero naririto ako sa gilid ng dagat at nakaupo sa buhanginan. Ang tunay kong ina ay hindi ko alam kung saan nakatira. Ang kinikilalang ina namin ni Kurt ay wala ngayon at out of town. Kaya nag-iisa ako dito dahil weekend
