NANG makita ang mga anak ay walang pagsidlan ng tuwa ng puso niya.
“Mommy ko!” iyak nang iyak ang anak niyang babae at ganun din ang dalawa pang anak. Ang tangi niyang nagawa ay lumuhod upang mayakap ang mga ito.
“I’m sorry.”
“Hindi ka na po ba aalis?”
“H-Hindi ko pa alam mga anak, baka pag nakapanganak na ako dahil kailangan magtrabaho ko magtrabaho."
“Mommy, sana po huwag mo na kaming iiwan muli.”
Mga salitang humihiwa sa kanyang puso, ngunit wala siyang magawa. Kahit gusto niyang makasama ang mga anak ay kailangan niyang magtrabaho. Tumunog ang kanyang cellphone at nagmamadaling lumayo sa mga anak saka iyon sinagot.
“Arthur, yes for the meantime lang naman ito… yeah, once na may pagkakataon ako ay babalik agad ako riyan.”
“Take care darling.”
“Ano ba ang pakay mo rito at bumal
