WALANG emosyong itinutok ni Zee ang mga mata sa garden na halatang napabayaan na sa magahabang panahon. Tulad niya ang mga bulaklak na iyon, walang kabuhay-buhay at waka ng saysay pa sa mundo.
Nasa portico siya habang nakatanaw lang sa mga tuyot ng mga halaman. Marahas siyang nagbuga ng hangin. Mula nang gabing iyon ay ramdam ni Zee na iniiwasan siya ni Stone. Hindi na rin ito nagpupunta sa kwarto niya para angkinin o pilitin na angkinin kung gugustohin nito.
Baka nagsawa na ito sa kanya...
Kung iyon nga ang dahilan, hindi ba dapat siyang matuwa dahil ito naman ang gusto niya, na tigilan na siya nito. Pero bakit nakakaramdam siya ng lungkot ngayon?
Ano ba Zee! Huwag kang hangal! aniya sa sarili.
"Noong nabubuhay pa si Francess siya ang nag-aalaga ng hardin na 'yan, pero napabayaan na
