Racing Hearts (De Silva Series: 2nd Generation)

Chapter Eighteen Part 2

Chapter 18 Part 2

I held my breath. I pretended that I was still sleeping. Malamig pa ang hangin na umiikot sa amin. Siguro ay madaling araw pa. Sinubukan kong hindi gumalaw. Baka mawalan siya ng gana kapag ganoon. But he continued. Nilusot niya sa ilalim ng braso ko ang kamay niya. Marahan ang kanyang galaw. He let his thumb caressed my tummy. In a circular motion. After a while, he pulled me against him.

“Dylan.”

I finally gave him a warning word. Ang boses ko ay hindi iyong bagong gising. Masyadong buo ang pagkakasalita ko sa pangalan niya. I believe, he already knew that I was awake.

Natigilan siya. Ayoko siyang lingunin. I could feel the heat from his naked body. Almost naked body.

Now, my eyes are fully opened. I still wanted to stay on bed. It’s crazy, I know. But I didn’t move out. I just stayed there. Feeling his embrace. Even if I knew I should have asked him to go.

Gumalaw siya at niyakap ako nang buo mula sa likod ko. His head above mine. His breath fanning my hair. His broad chest near my shoulders. Napapagitnaan pa rin kami ng kumot at suot kong damit. Pero tumatagos ang init ng balat niya. And his arms were too tight. Like some thick ropes. Kaya kang pilipitin at baliin ang buto mo.

The heat is fine. The bones are okay, I can still tolerate it. But . . . the subtle thrust he is giving me sent signal. It went straight my head. That he wanted . . . a mate.

Sa ganoong reyalisasyon ay napatda ako. My head is telling me to stop him. But the other side is refusing to agree. It’s tempting. It’s not right. It’s simply not good for me.

It stayed that way for about five minutes? Or so. He wasn’t telling me anything. He was contented—maybe contented with just little sexy thrust because he was still sleepy? Ugh. It’s confusing me.

Pero unti unti akong pinagpapawisan. I started to get irritated with the blanket. Kahit manipis lang ang kumot, naglalakit na ako. So, I pulled that away from my shoulder. Dylan helped me. Tila ako nakahinga nang maluwag nang dumampi ang hangin sa braso at dibdib ko. Iniwan ko hanggang sa baywang ang kumot. In my head, I still need a little covering from his intrusive touches.

But Dylan let me freed from that little protection. Ginamit niya ang binti para tuluyang bitawan ako ng kumot. Napunta iyon sa paanan namin. And he embraces me more. Like as if, siya ang kapalit ng kumot sa akin.

I could hear his heavy sighs. Precautions are needed for his hot skin. His hand went up inside my top. I am still wearing my bra. And he went inside it. He kneaded and lightly squeezed my breast.

I sighed so heavily. Agad kong hinawakan ang braso niyang humahawak sa akin. Para pigilan. Para pahintuin. Pero hindi para mas diinan niya iyon sa dibdib ko—na siyang ginagawa niya ngayon.

He immediately stopped his thrusting and concentrated on my breast. I bit my lip. I held on his hair.

“Babe.” He hotly whispered against my ear.

I absentmindedly arched my head. He buried his nose and lips in my hair. He kissed it. He stayed there. He pinched my npple. I bit my lip harder because the sensation is so forbidden and yet . . . so good.

I cried his name because I hated myself for liking what he did to my upper body. Now, I felt sensitive than before. He unclasped my bra and roamed his hand inside my spaghetti top.

He was groaning and getting disturb after so many squeezes. Parehong mabibigat ang hininga namin. Pareho na kaming pinagpapawisan at naghahabol ng hangin. And I hated to give it a name, there was a trouble in between my legs. Damn, him.

Sinikap kong pagtabihin ang mga hita ko. Bumangon siya at tinihaya ako sa kutson. He immediately rolled on top of me. Pulled up my offensive clothe. Sucked my waiting breast.

The heat that filled my senses shocked me. I just couldn’t compare this from what we did in the mansion. That was when he pushed me on the closed door. They were different.

Pinaggitaan ako ng kanyang mga binti. Bumaba ang kamay ko sa buhok niya at isa sa pinagpapawisan niyang balikat.

He sucked and licked me. And kneaded the other. He even looked up at me while sucking. Namumungay ang mata niya. Habang ginagawa niya ‘yon, para akong kinukumbulsyon. Naghahanap ako nang makakapitan. Nang matatakbuhan. Mahigpit kong pinagdidikit ang mga tuhod ko. This is getting out my hands.

The storm is taking over me. But it was fire. It was burning me.

He rubbed his tongue over my sensitive cherries. He bit and rubbed them. Pareho niyang binibigyan ng kanyang mainit na atensyon. I was heaving so bad when he finally noticed the commotion on my breathing and chest. Nahiya ako at tinakpan ang mukha.

Agad siyang umahon at inalis ang kamay ko. I glared at him. Nakuha pa niyang ngisihan ako.

“Did you have your release?”

My teeth gritted. He chuckled. Bago ako makapagsalita, sinugod niya ko ng maalab na halik. Halos ikalunod ko ang intensity ng labi niya. He literally eating my lips and thrusting his tongue in my mouth.

Pinagsanib na apoy at baga ang naramdaman ko. Even if he was crushing me on the cushion, it didn’t really matter. Even if I found it hard to breathe, it didn’t make sense when his lips are involved.

His fiery kisses made his jaw move with him. I think, half of his face is moving just to give me a mind-blowing kiss. Hot and wet kisses.

Nakakabulag sa pakiramdam. Nakakalunod sa sensasyon. Masarap ipagpatuloy pero makasarili rin. Gusto kong pagbigyan ang sarili sa mga halik niya. Pero pagkatapos ng sarap, ano ang susunod? Consequences.

Parang halik lang. Sabi ng utak ko. Paano kung hindi lang ‘to halik lang?

Nang magpahinga kami, binagsak niya ng noo sa akin. Pareho kaming naghahabol ng hininga. Both lips opened. Nakapikit ako. Hinaplos niya ang ibabang labi ko.

“You’re sore already. And I want to sore you more.”

Binalikan niya ang labi ko. Umaalab na halik at tila mas lalong nangangalit ang salitang ‘halikan’.

His power over romance didn’t compare to what is in my head. He paralyzed me. He gave me something to think of.

The fire is started to heat me once again. Marahan ko siyang tinulak sa dibdib. My palms got wet by his sweats.

“So, this is how you really kissed?”

“No. This is how you should be kissed.”

Tila may dumiin sa dibdib ko. He was panting. He was tempting. And I was crazy.

“Dylan?”

Marahan siyang umiling.

“Hmm?”

“We should stop?”

He smirked his wet and red lips.

“You are asking me if we should stop this?”

“Hindi.”

“Linawin mo. Kapag nasunod ako, maghapon tayo rito sa bahay mo. No one can stop me.”

Hinalik halikan niya ang panga ko pababa sa leeg ko. Napapagod kong pinikit ang mata dahil nagsisimula na naman siya. Bahagya ko siyang tinulak ulit.

“Dylan . . .”

“Yes, babe? What do you really want?”

Huminto siya at humarap ulit sa akin. Pineresenta niya ang kanyang mapupungay at naghahanap na mga mata.

I closed my sore lips. I stared at him. I was trying to bring up my senses because if I let him, I can’t never bring back the decision I would make. If . . . I give in to him . . . things will change once again. And it traumatizing me to restart a new beginning.

Pwede kong sabihing, isang beses lang may mangyayari sa amin. Parang katulad sa halik lang naman. Pero hindi. May impact ang bawat desisyon ko. Walang mawawala kay Dylan. Sa akin, malaki.

Dangal ko.

I gulped and looked down. Hirap akong huminga dahil nakadagan siya sa ibabaw ko. Binaba ko ang damit pero hindi ko magawang ibalik ang bra ko. Nahiga si Dylan sa tabi ko. Pinapanood ako. I refused to look at him and sat. Tinanggal ko na lang ang bra. It didn’t bother much that I am braless now. Tumayo ako at nilagay sa basket ng marurumi kong damit ang panloob kong iyon.

Nagsuklay ako at inayos ang sarili. Atleast, ‘yung suot ko ay nagawa kong ibalik sa dati. Maliban sa nakakamatay na kalabog sa dibdib ko, patuloy kong nararamdaman.

In my peripheral view, ang kalat. Iyong kumot nasa paanan ng kama. Si Dylan, masyadong malaki sa kutson. Ang mga pinaghubaran niyang damit ay nakakalat din sa lapag. Wala ng organize sa tulugan ko.

“If you think you can walk away and forget about this, better think again.”

May pagbabanta sa boses niya.

Bumuntong hininga lang ako. Hindi ako nagsalita. Imbes, isa isa kong pinulot ang mga damit niya. Maayos kong sinikop sa braso ko ang pantalon niya. Nakasuksok pa ang sinturon doon. Nanatili siyang nakahiga sa kama habang nagliligpit na ako.

Tinabi ko sa kanya ang damit niya. Sunod kong pinulot ang kumot sa paanan ng kama at maayos na tiniklop. He was still watching me intently. Nakuha ko pang magkamali sa pagtiklop. Nanginginig ang kamay ko. Naghuhumeratado ang dibdib ko. I wanted to congratulate myself for stopping ourselves. This is an achievement on my part.

Mukhang wala pa siyang balak na bumangon. Nag ayos lang ako sandali ng nakakalat. Tahimik akong bumaba.

Ilang baitang bago sa baba, naupo ako sandali sa hagdanan. Pinagtabi ko ang mga tuhod ko. Naglalagkit pa rin ako ‘roon’. Ngayon ay nagsisimula na akong maging uncomfortable. But I also felt tired. Confused. I started to question myself.

Natulala ako. Nakapatong ang mga siko ko sa hita. Nilagay ko ang noo at mata sa palad ko. I kept on thinking. I tried to dissect my own brain.

Sa gitna nito, ramdam na ramdam ko pa rin sa bawat agos ng dugo ko ang init na dala ni Dylan. Naiwan pa ang halik at lasa niya sa bibig ko. Ang kamay at labi niya sa balat ko. Naririnig ko pa ang bulong niya. Kahit ang banta niya. He keeps on distracting me. Swaying my ability to think straight. He is a hindrance-

Napaigtad ako nang bumulaga ang mga hita sa magkabila kong gilid. Tatayo sana ako pero inipit niya ako at kinulong sa mga braso niya. He hooked me. And landed his chin over my hair.

Hindi ako gumalaw. Hindi na ako nagtakang kalasin ang braso at hita niya. Maliban sa kanyang boxer shorts, hindi pa rin siya nagbibihis.

Hinuli niya ang kamay ko. His thumb caressed my fingers. Dihamak na mas malapad ang kanya kaysa sa akin. His hands were rough, too. Masusugatan ang kamay ko kapag humawak sa kanya.

He sighed. “What are you thinking?”

Kalmado na ngayon ang boses niya. Paano ko ‘yan sasagutin nang maayos? Ni hindi ko pa maayos ang nilalaman ng isipan ko.

“Lahat.” Mahina kong salita.

Mabigat siyang bumuntong hininga. Inusod niya ang balikat ko pabagsak sa dibdib niya. He craned his back and found my eyes.

“Worried?”

Malamig ko siyang tiningnan.

“Hindi ba dapat?”

“What for? Kung willing akong pakasalan ka?”

“Do you really think, ganoon lang kadali ang lahat? Na maaayos tayo ng kasal?”

Tinitigan niya ako bago umayos ng upo. Minasahe niya ang balikat ko. Mararahan ang kamay niya. Nananantyang hindi makadurog. Then, he pulled me more and chinned up my face. Pagkatingala ko sa kanya, sinalubong ako ng kanyang mukha. All I could see is his flipped face.

He went down and kissed me. Hindi nagmamadali. Magaan at mabagal niya akong hinalikan. He carefully bit my lower lip. Pinagbunggo niya ang magkabaligtad naming ilong.

“Everything sill set into place if we get married. You want me. I want you. We’re meant to be together. To be one.”

I sighed, “How can you be so sure? Once may mangyari na sa atin, maghahanap ka rin ng iba. Si ate Mica?”

“Forget about her. Ikaw ang niyayaya ko.”

“Init lang ng katawan ‘to. Hindi kailangan ng kasal para matali.”

He massaged my temple.

“You are scared.”

Umayos ako ng upo. “Sino’ng hindi matatakot dito? Binibigyan mo ‘ko ng gulo.”

He clamped me with his arms. Hugged me. Tied me within him.

“’Yang takot mo, valid. Anumang nararamdaman mo ngayon, valid din. Every decision we make, can scare us in so different level. But in the end, you’ll know that you make the right thing.”

I scoffed. “Palagi mo namang iniisip ay tama ka. Mahirap sa aking paniwalaan . . . ka.”

He tsked. “That’s why everybody hates me. Some don’t even trust me enough.”

I tilted my head. “Pinagtataka mo pa ‘yon?”

He chuckled and buried his nose and lips below my ear. “I will only hate myself if I didn’t make you mine.”

Ang sinimulan niyang paamoy amoy sa leeg ko ay nauwi sa pahalik halik. Hanggang sa umakyat ang init at pagpawisan na naman kaming dalawa. Kailangan ko siyang kurutin sa binti para tumigil. Tumawa siya at gumanti ng kagat sa leeg ko.

Natawa rin ako at nasaktan. Hinahaplos ko ang parteng kinagat niya habang binibigyan ko siya ng masamang tingin.

“Don’t touch me again!”

He grinned. Hinila niya ako sa siko at malakas na hinalikan sa noo ko.

“I’m addicted to touch you.” And he smiled.

Natulala ako sa kanya nang ngumiti siya. Dinaig pa ng tuklaw ng ahas ang naging reaksyon ko. He even bit his lower lip while smiling. He looked fantastically handsome. Nangalumbaba siya at tinitigan lang ako.

Nang mahalata niyang nagtagal ang titig ko sa kanya, agad ko siyang inirapan. Sakto ring may kumatok sa pinto!

“Ruth?”

Namilog ang mata ko nang makilala ang boses ni papa. Napatayo ako at tinulak si Dylan paakyat sa hagdanan.

“Akyat dali!” I literally freaking out.

Natatawa pa ring siyang kumunot ng noo.

“Bakit?”

Pinanlikan ko siya ng mata. Nagtatanong pa?

“Baka makita ka ni papa. Umakyat ka muna!”

Tiningnan niya ang pinto. Wala siyang balak na sundin ko. At mas lalong wala sa dugo niyang kabahan man lang.

Hinila ko siya braso. Masyado siyang malaki. Ang hirap patayuin. Tapos, nakahubad pa!

“Ruth?” tawag ulit ni papa sa labas.

Napapadyak ako sa sahig. Kabadong kabado na ako.

“Dylan ano ba? Tayo na d’yan!”

Hinuli niya ang kamay kong humahampas na sa balikat niya. Mataman niya akong tiningnan.

“Calm down, babe. Relax,”

Kinurot ko siya braso. Napaigik siya at laki ng mata.

“Baka gusto mong magbihis? Umakyat ka na ro’n.” nanggigil ko nang salita sa kanya.

Mabigat siyang bumuntong hininga. Parang pikon na ang paghinga niya kaya sumunod na rin ito sa akin.

Hinintay ko muna siyang makaakyat at mawala sa paningin ko. Bago ko tinungo ang pinto. Pagkabukas ko, tumambad sa akin si papa. Nakangiti siya at tumingin sa loob ng bahay.

“Si Dylan? Gising na?”

Naestatwa ako nang siya ang una niyang hanapin. My eyes were wide opened even at this hour. Pinakita niya sa akin ang isang susi.

“Ibabalik ko lang ang sasakyan niya. ‘Asan ba siya?”

Pero agad ding nagbago ang reaksyon ko. Siya pala ang humiram ng sasakyan ni Dylan. At ngiting ngiti si papa. Lumagpas sa likod niya ang tingin ko. Nakita ko ang malaking sasakyan na nakaparada sa tapat. Binalingan ko si papa.

“Saan niyo ginamit ang sasakyan ni Dylan?”

Humalukipkip ako at mataman siyang tinitingnan. Hindi ko pa rin siya magawang papasukin.

“Pinasyal ko sina Geneva.” Magaspang niyang sagot. Pinasadahan niya ako tingin mula ulo hanggang paa.

“At hindi niyo sinoli kagabi? Hindi niyo ba naisip na kailangan niya ang sasakyan pag uwi sa kanila?”

Sarkastiko siyang tumawa at nagkamot sa ulo.

“Ang sabi niya, isoli kung kailan ko gusto. E, sa tagal kong hindi nakapagmaneho ng magarang sasakyang tulad nito, aba, sinamantala ko na. Ngayon lang ulit ako nakasakay sa mabango at mamahaling sasakyan, Ruth. Ang tono mo parang sinadya ko.”

I sighed. “Papa, kailangan niya ‘yang sasakyan kagabi. Dapat sinoli niyo kahit sinabi niyang hindi agad.”

Ngumisi pa siya at halatang hindi matanggap ang litanya ko.

“Hindi ko na nagugustuhan ‘yang tono mong bata ka, ah. Masamang napasarap ang pagmamaneho ko?!”

“Hindi naman po sa gano’n. Pero kailangan ding umuwi nu’ng tao. Baka nahiya lang siyang sabihing isauli niya-“

Napasinghap ako nang haklitan niya ako sa siko at mariin iyong hinawakan. Nanlalaki ang mata niya at galit na galit akong tiningnan.

“’Wag mo akong utusan kung anong dapat gawin at hindi. ‘Pag sinabi kong pinayagan niya ako, pinayagan niya ako.”

Pabalang niya ring binitawan ang braso ko. Hinaplos ko iyon at bumilis ang paghinga ako. In that short of time, he scared out the hell of me. Malakas siyang tumikhim at tumingin sa likuran ko. Awtomatiko siyang ngumiti at kumaway kay Dylan.

“Good morning, Dylan! Maayos ba ang tulog mo?”

Umusod ako nang kaunti. Hindi ko magawang lingunin si Dylan. Kabababa pa lang nito. Nakita ko lang ang paa niya. Walang sapin pero nakasuot na ito ng pantalon.

“Nakapag almusal na ba kayo ng anak ko?”

I felt uncomfortable from the way papa spoke so happy and with hospitality with him. Alam kong pagkukunwari lang iyon. He knew how to play his game.

Dylan chuckled. Lumapit siya at tumabi sa akin. I tried to look at him without the terror that my father inflicted a while ago.

“Good morning, Mr Melaflor. Hm, kagigising pa lang po namin ni Ruth.”

Tumawa si papa. Inabot ang susi kay Dylan.

“Where’s Geneva?” hanap nito sa kanila kay papa.

“Tulog pa sa bahay. Mamaya siguro pupunta rin dito para makapamasyal. Salamat nga pala sa sasakyan. Ang tagal kong hindi nakagamit ng gan’yan. Magkano na ba ang gan’yan ngayon?”

Sinuksok ni Dylan ang susi sa bulsa ng suot na pantalon.

“I don’t know exactly. I’ll ask my secretary then I’ll let you know, Sir.”

“May alam ka bang bilihan n’yan? Pwede mo bang i-recommend?”

Napatingin ako kay papa. Bakit siya nagtatanong? Ang tono, parang interisado siyang bumili.

“Yes, ofcourse. I’ll just phone them so they can accommodate you well. I’ll also give you their contact details.”

Hindi matinag ang titig ko kay papa. Ngiting ngiti pa rin siya. Hindi mapuknat ang ngiti niya sa mukha.

“Thank you, hijo. Napakamaasikaso mo naman,”

Dylan looked down at me. Inalis ko ang tingin kay papa at nilipat sa ibang dereksyon.

“No worries. You’re Ruth’s father after all.”

Binalingan din ako ni papa.

“Pagpasensyahan mo ‘tong anak ko. Masungit ‘yan talaga. Namana sa mama Denise niya.”

Tumawa ulit siya. Nananatili akong nakatitig sa kawalan.

“Excuse me, I’ll just make a call to my secretary, Sir.”

“Okay, okay, hijo. Go ahead.”

Umakyat ulit si Dylan. Nang mawala siya, hinila ako ni papa palabas ng bahay. Marahan niyang sinarado ang pinto bago ako bitawan nang pabalang. Dinuro niya ako sa sintido.

“’Wag mo nang pakawalan ‘yang si Dylan. Kapag niyaya kang maging syota o kasal, pumayag ka agad. ‘Wag ka nang magpaliguy ligoy. Jackpot ka na d’yan!” buong tapang niyang bulong.

Nakakadiri ko siyang tiningnan at inilingan.

“Tanga ka kapag pinakawalan mo pa ‘yan. Hindi ba gusto mong bumalik sa alta sociedad? Gusto mong makasama sina Matteo? Isa pa, anak ni Johann de Silva ‘yang nasilo mo. Hindi ka na talo d’yan. Pera at kapangyarihan na ‘yan. Pwede mo pa akong ipasok sa kumpanya nila. Malay mo, regaluhan pa ako ni Dylan ng lupa at negosyo-“

“Papa ano ba!”

“Sinasabi ko lang ang pwedeng mangyari kapag naging asawa mo ‘yan. Maiaahon mo pa sa hirap sina Geneva. Maraming hawak na negosyo ‘yang si Dylan. Kapag nagkataon, makakabalik ako sa dati kong buhay. Pag isipan mo ‘yan, Ruth. Maraming benefits sa ‘yo si Dylan.”

Tiningnan ko siya nang masama. Isang beses pa niyang dinutdot ang hintuturo sa sintido ko bago umalis. He patted Dylan’s front part of his car and looked at me.

“Mas higit pa rito, Ruth. Higit pa.”