Chapter 42
HINDI maalis ang matamis nga ngiti sa labi ni Dom habang tinitingnan ako. Bakas din sa mukha niya ang pagpipigil ng kilig. Pinagtaasan ko siya ng isang kilay at sumenyas na iba naman ang tingnan niya dahil naiilang na ako pero itinuon niya pa rin ang tingin sa akin.
“What do you mean about last night? Are you really mine like, you know what I mean, right?” paliguy-ligoy na pagsasalita niya.
Agad akong tumango at nakangiting nagtaas-baba ng dalawang kilay bilang tugon. Halos mapunit na ang kanyang labi sa kangingiti. Ilang oras na rin siyang ganyan simula paggising kaninang umaga. Hanggang ngayong gabi ay hindi pa rin siya napapagod.
“So it means, tayo na, right?” paglilinaw niya. Bakas sa mukha niya ang hiya habang nagtatanong.
“Yup,” sagot ko ulit at dahan-dahang tuma
