“NAKATULOG ka ba ng maayos, hija?”
Ngumiti muna si Chrislynn bago marahang tumango. “Medyo namahay po ako pero nakatulog din naman po.” Ewan ba niya pero sa kaalamang naroon din sa bahay na iyon si Kirst ay iginupo rin agad siya ng antok.
Nag-aalmusal sila ng ginang sa labas ng bahay ng mga ito. Nagpahanda ito sa may hardin ng breakfast. Sila lang dalawa ang sabay na kumakain dahil maagang umalis ang asawa nito. Mamaya pa raw before lunch ang balik niyon.
At si Kirst, ni hindi pa rin niya nararamdaman ang presensiya. Nangangati man ang dila niya na mag-ungkat tungkol sa anak nito pero pinigilan niya ang sarili. Wala rin naman itong nababanggit na dumating ang anak nito kagabi. Hindi niya alam kung may ideya ito.
“Good morning,” anang boses na kanina pang hinihintay ni Chrislynn.
Ganoo
