LORABEL
Hindi maganda ang mood ko nang makarating kami sa bahay ni Uncle Zarex. Tahimik akong bumaba sa kaniyang sasakyan at mabigat ang mga paa nang pumasok ako sa loob ng bahay, dala ang dalawang paper bag galing sa restaurant.
“Ilalagay ko lang muna ang mga ito sa refrigerator para hindi masira,” paalam ko kay Uncle Zarex.
“Okay,” narinig kong sagot niya.
Hindi na ako nagsalita pa dahil narinig kong nag-ring ang kaniyang cellphone at sinagot niya ito, kaya naglakad ako palayo sa kaniya at iniwan ko siya sa sala.
Mabagal ang bawat hakbang ko habang naglalakad papunta sa kusina. Hindi gumawa ng ingay ang aking mga paa tuwing tatapak ang suot kong sapatos sa sahig kahit mabigat ang pakiramdam ko.
Naririnig ko ang ingay mula sa loob ng kusina, pati na rin ang malakas na tunog ng tele
