Chapter 102

1915 Words

LORABEL Hindi na nagsalita si Aidan hanggang sa makaalis siya, at naiwan kaming dalawa ni Uncle Zarex dito sa silid na kinaroroonan ko. Tahimik ako at pinili kong pumikit dahil pabalik-balik ang matinding kirot sa aking ulo. Bumabalik sa alaala ko ang mukha ng lalaking ipinakita ni Aidan sa akin kanina, pero hindi ko maalala kung saan ko siya nakita. Kahit pigain ko ang aking isipan, nahihirapan akong alalahanin kung sino siya. Alam kong nakita ko na siya, pero bakit hindi ko maalala kung sino siya at anong kaugnayan ng lalaking iyon sa akin. Kahit ang pangalan niya ay hindi ko rin maalala. Tinawag siyang Lolo Arthur ni Aidan, ibig sabihin, kilala niya ang lalaking iyon at maaaring may kaugnayan sa kaniya. Pero ang ipinagtataka ko ay bakit lumapit sa akin ang matandang iyon gayong w

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD