Chapter Thirty-eight

1068 Words

PEBRERO 16, 1996 Tumigil sa pagkain ang siyam na taong gulang na batang lalaki at nilingon ang babaeng kapapasok lang sa kanilang maliit na kainan. May karga itong batang babae sa mga kamay na sa palagay niya ay nasa tatlong taong gulang pa lamang. Ang kumuha sa atensiyon niya ay ang namumulang mga mata at ilong ng babae. Tila ba galing ito sa pag-iyak. Ito ang una nilang customer sa umagang iyon ngunit wala naman itong ino-order ni isang pagkain. Umupo lang ito sa mesang nasa tabi ng pinto habang pinapatahan ang umiiyak nitong anak. Makalipas ang ilang minuto ay tumayo na siya at tinungo ang lababo. Inilagay niya roon ang platong pinagkainan at muling bumalik sa inuupuan. Sa paglipas ng oras ay parami na nang parami ang mga taong kumakain sa kanila. Hindi man kasing-laki ng ibang kain

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD