Nakailang hakbang pa lang siya nang makita ang pamilyar na bulto na nakasandal sa kanto ng hallway. Nakatitig ito sa kan’ya. Nakapamulsa ito. Halatang siya ang hinihintay nito. Wala siyang ibang dadaanan. Kinabahan siya bigla. Malakas na napabuga siya at pinakalma ang sarili. Kailangan, kalma lang siya. Hindi siya p’wedeng magpakita na naapektuhan pa rin siya sa presensya nito. May takot pa rin sa puso niya na pinanghahawakan niya parin para tuluyang hindi magpadala dito. ‘Yon ang gagamitin niyang depensa. Kapag takot ang pinapairal niya pipilitin ng katawan na lumayo dito para maprotektahan ang sarili.
Naiinis siya kasi parang ang bagal ng oras ng mga sandaling iyon. Derechong nakatingin lang ito sa kan’ya habang siya ay papalapit sa kinaroroonan nito. Hindi niya mabasa ang ekspresyon ni
