ARMEDAH
HINDI ko nararamdaman ang daplis ng bala sa aking balikat. At hindi lang apat ang CIA na nakapasok sa bakuran ng bahay na kinaroroonan ko. At pag walang back up na dumating sigurado mamamatay ako at ang lalaking naroon sa loob.
“Assassin, huh! Tingnan natin kung gaano ka kagaling o mamamatay ka ng walang sinuman ang nakakaalam!” ani pa ng lalaking may hikaw sa kilay. Ganun pa man ay tinawanan ko lamang siya. Hindi man lang ako nakaramdam ng kahit konting takot. Siguro dahil sanay na akong pumatay at maaaring handa na rin mamatay.
“Kill her!” sigaw ng isang lalaki na nasa ‘di kalayuan. Kaya mabilis akong umatras papasok sa loob ng bahay. Nang mabunggo ako sa isang bagay. Hindi pala bagay kundi tao at saka ko lang namukhaan ang dalawang babae sa gilid ko.
“Kundi pa sinabi sa amin
