The Playboy's Seduction

Chapter 6

Reve’s POV

Gusto kong iwasan siya ng mga pagtingin pero hindi ko magawa. Parang mas nanaig pa rin sa akin ang titigan siya na animo’y kikilatisin kung anong klaseng lalake ba ang nagnakaw sa dignidad na buong buhay kong iningatan. Hindi ba niya alam? Hindi ba niya alam na hindi lang ang p********e ko ang winasak niya kung hindi ang buong buhay ko?!

“Ano ba, get off from me! Alam mo! Nakakadire ka!” mabilis kong sambit sa kaniya ngunit buong akala ko ay titigilan niya ako sa paghila na kung hindi ako nagkakamali ay sa VIP room nitong bar kami pupunta.

What the f*ck! Ano ang gagawin namin dito?

“Bitawan mo ako ano ba? Ayaw mo talaga, ah. Puwes,” nagbitaw ako ng isang malalim na hininga saka hinanda ang sarili ko para sa malakas na pagsigaw na gagawin ko.

“Pulis! Tulong! Tulungan ninyo ako! gagasahai—” malakas ang pagsigaw ko pero hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko gayong mabilis din niyang tinakpan ang aking bibig.

“At talagang gusto mo pa talaga akong ipakulong?” mabilis na sambit nito kasabay ang kasing bilis ng pagtakip nito sa aking bibig.

Gusto ko pa sanang magsalita at sagutin ang sinabi niya pero hindi ko na magawa pa dahil nakatakip ang aking bibig. Aba! Hindi sapat ang pagkakulong lang! He is a rapist! Kailanman ay hindi ko makakalimutan ang ginawa niya sa akin noong gabing iyon.

“Ono bo. Bototwon mo—” pinilit kong makawala mula sa kaniyang kamay na ngayon ay mahigpit pa rin na nakatakip sa aking bibig pero hindi ko naman magawa lalo pa at talagang matinding lakas ang inilaan niya roon.

Ilang segundo pa ang lumipas bago niya ako tuluyang binitawan. Kahit papaano ay nakahinga na rin ako nang mas maluwag.

“Ngayon, pwede na ba kitang kausapin?” tanong nito sa akin.

“Kanina pa tayo nag—uusap. Ano ba ang gusto mong pag—usapan natin? Malinaw na naman ang lahat at buo na rin ang isipan ko! Hindi mo ba alam na hinanap pa kita rito?” tanong ko sa kaniyang may halong inis sa aking boses.

Hindi ko alam kung ano ang dahilan at kung bakit bigla na lang siyang napangiti. Hindi ko alam kung bakit parang may nakatatawa pa sa sinabi ko.

“Hinanap? Para saan?” pansin ko ang seryoso nitong mga tingin sa aking mga mata. Mula sa aking mga mata ay pansin ko ang marahang pagbaba ng kaniyang mga pagtingin papunta sa aking mga labi. Ngayon pa lang ay parang naramdaman ko nang talagang may kakaiba sa lalaking ito.

It feels like he is facing his food na anumang oras ay kakainin niya ako!

“Miss, don’t tell me gusto mo pa ng pangalawang round bukod sa gabing iyon?” tanong nito sa akin, may halong kalaswaan pa ang kaniyang boses.

Halos tumayo na ang balahibo ko dahil sa narinig ko mula sa kaniya. Gusto ko siyang sapalin ngunit nang akmang i—aangat ko na sana ang aking kamay nang mabilis niya akong pinigilan.

“Kakasuhan talaga kita! Rapist!” mabilis kong sambit sa kaniya.

Hindi pa rin nawala sa kaniyang bibig ang malalapad na pangngiti nito. There is something in his smile na animo’y may balak siyang kakaiba sa akin.

I want to get out from this creepy place. Nasa hallway lang kami nitong VIP section nitong club at talagang matahimik ang paligid dito kumpara sa loob ng mismong club kung saan sobrang ingay ng musika roon.

The place dimmed. Kunti lang ang mga ilaw na naka—install dito kaya talagang limitado lang din ang sulok na naiilawan dito. Tanging ang mukha lang niya ang nakikita ko and the rest of his body is covered with darkness.

Nanatili pa rin siyang nakahawak sa aking kamay. Gusto ko mang makawala roon at nang malaya kong gawin ang anumang gusto ko pero hindi ko magawa dahil sobrang higpit ng pagkakahawak niya sa kamay ko.

“Ngayon ay kasalanan ko pa talagang lasing ka sa gabing iyon? Kung hindi ka lang sana lasing ay sana walang nangyari sa ating dalawa,” mahina ang kaniyang boses habang nakatingin lang sa aking mga mata.

Napangiti ako nang wala sa oras. Gusto ko siyang samapalin nang paulit—ulit at nang matauhan siya sa sinabi niya.

This kind of man deserves a lesson to learn!

“Kahit gaano pa kalasing ang isang tao ay walang mangyayari kung walang taong magtatangkang gagawa ng masama! Kahit saang lupalop ng mundo ka haharap ay talagang mali ang ginawa mo! Alam mo bang mas pabor ang batas sa akin? Akoi tong biktima at ikaw ang makasalanan!” mabilis kong wika sa kaniya na kulang na lang ay sisigaw ako dahil sa matinding pagkainis.

Nanatili pa rin akong nakatingin sa kaniyang mga mata. Sa nakikita ko ay wala naman akong napapansin na pagbabago mula sa kaniyang reaksyon ngayon. Ni hindi ko man lang nakitaan ng emosyon ng pagkatakot ang kaniyang mukha. Parang hindi naman siya natatakot sa pagbabanta ko sa kaniya.

Parang wala siyang kinatatakutan ni ang batas.

Nanatili pa nga siyang nakangiting nakatingin sa aking imahe na animo’y sa halip na matakot at mamumutla sa pagbabanta kong kakasuhan ko siya ay pinagtatawanan pa niya ako.

What the heck!

“Kailan pa naging masama ang pagtatalik, miss?” tanong nito sa akin habang bakas pa rin sa kaniyang labi ang ngiti. Sa sandaling ito ay hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa sinabi niyang iyon. Pansin ko rin ang mas lalong paglapit niya sa aking katawan sa mga sandaling ito. Gusto ko mang umatras at nang makawala mula sa kaniyang presensya pero nasa tapat ako ng pader kaya wala na akong ibang magagawa pa kung hindi ang umiwas na lang ng mga tingin at ang mapabaling ng presensya. “God created all things purposely. Lahat ng bagay dito sa mundo ay may dahilan kung bakit ginawa. Now tell me, what is the purpose of your p*ssy,” mahinang pagpapatuloy nito at sa sandaling ito ay pansin na pansin ko ang tuluyang pagbabago ng kaniyang mga pagtingin.

Ang bastos niya talag! Kung makapagsalita siya ay parang walang preno ang bibig niya! At dinamay pa talaga niya ang diyos sa mga katwiran ng mga kalokohan niya?!

Pakiramdam ko ngayon ay parang nasa panganib na ang buhay ko. Facing this kind of guy is like life—threatening! Parang nakahukay na ang kabilang paa ko!

“Ang bastos mo talaga! Talagang kakasuhan kitang lalake ka! Kung makapagsalita ka ay parang isa akong bayaran! Puwes! Makikita mong kakaiba ako sa babaeng inaakala mo!” malakas na sigaw ko sa kaniya.

“Bastos? Hindi iyon, bastos, Miss. I am saying the truth. Siguro, kung hindi ka lang lasing noong gabing iyon ay tiyak na hahanap—hanapin mo ang sarap. Sayang lang at hindi mo namalayan ang magandang performance ko,” mahinang wika nito sa akin dahilan upang mas lalo lang uminit ang aking dugo!

Pansin kong tuluyan na pala niyang nabitawan ang aking kamay kaya hindi na ako nag—aksaya pa ng ilang segundo aqt kasing bilis ng hangin ko rin iyong inangat saka mabilis siyang sinampal. Buong akala ko ay masasampal ko na siya nang tuluyan pero nagkakamali ako. Muli na naman niyang napigilan ang aking kamay at muli na naman niya iyong nahawakan sa mga sandaling ito.

“Bitawan mo ang kamay ko,” mahina ang aking boses.

Parang tanging magagawa ko na lang yata ngayon ay ang umalis dito at siguro, pupunta ako sa presinto para tumawag ng pulis at nang maipakukulong ko ang lalaking ito!

“Parang ikaw pa itong galit sa ating dalawa. Don’t you know that there are hundreds of girls who are begging for my attention? You are lucky enough, miss dahil hindi mo lang ako nakausap, natikman mo pa,” pansin ko ang pag—igting ng kaniyang panga habang sinasambit ang katatagang iyon.

Gusto ko siyang pagpapapluin ng matigas na troso hanggang sa malanta at mawala na sa mundong ito! Nakakainis siya!

“Watch on your words, lalake. Wala ka bang good manners and right conduct? O sadyang wala ka lang talagang respeto sa mga babae?” tanong ko sa kaniya at baka matauhan pa siya sa sinabi ko. Pero sa tingin ko ay hindi naman siya matatauhan.

Kung makaasta siya ay parang pare—pareho lang ang mga babae—gagamitin para sa masasayang sandali. Parang iisa lang ang kahulugan ng mga babae para sa kaniya at iyon ay ang intrumento lang para mairaos ang kalaswaan sa buhay!

Sa mga sinasabi at inaasta niya ay para na rin niyang pinakilala sa akin ang tunay na pagkatao niya. Halata namang hindi siya matinong lalake!

Ang malas ko naman, sa lalaking ito pa talaga ang unang nakakuha sa bagay na tanging iniiangatan ko buong buhay.

“Kakasuhan moa ko? Ano ang sasabihin mo sa lawyer mo?” nagsalita itong muli. Hindi na lang ako nagbitaw pa ng anumang salita at pinili ko na lang na hintayin siyang ipagpapatuloy ang sasabihin nito. “Na ginahasa kita? Saan? Dito sa VIP room ng isang club?” tanong nitong muli sa akin. Gusto ko mang magsalita at nang maipagtanggol man lang ang sarili ko pero hinahayaan ko na lang muna iyang makatapos.

Ngayon ay muli na namang bumungad sa aking paningin ang malapad nitong pagngiti. It seems like there is something funny that he will going to say.

“Tsssk. I can hear your loudest moan that night, miss. Matatawag bang gahasa ang ganoon? Sa nakikita ko pa nga ay nasarapan ka pa,” pagpapatuloy nito.

Hindi na ako nagpaawat pa. Gamit ang buong lakas ko ay mabilis kong binawi ang aking kamay saka mabilis siyang sinampal. Sa wakas ay natikman din niya ang malakas kong pagsampal. Sa kaniyang pisnge iyon unang tumama at hindi pa ako nakuntento pa at mabilis ko siyang sinampal muli at sa kabilang parte ng kaniyang pisnge naman ito tumama.

“Dahan—dahan ka sa sinasabi mo. Alam mo bang may natatapakan ka nang tao?” seryoso ang aking boses at kasing seryoso rin ng aking ekspresyon habang nakatingin lang sa kaniyang mga mata.

Gustong maiyak dahil sa mga malalaswang katatagan na binitawan niya. Buong buhay ko ay ngayon ko lang naranasan na magkatagpo ng ganitong klaseng lalake. Grabe siya! Ni hindi man lang niya binigay ng galang ang p********e ko! Ni hindi ko naramdamang tinuring niya akong babae!

Ang laswa ng mga katatagang binitawan niya na para bang isa akong bayaran na babae at hindi karapat—dapat na respetuhin!

“Saan ka pupunta?” tanong nito sa akin nang akmang aalis na sana ako papalayo sa kaniya. I am planning to leave this club ang get out from this man’s presence!

Hindi na ako sumagot pa. Sa sandaling ito ay pinigilan ko lang ang sarili ko. Pinigilan kong hindi ako balutin ng aking emosyon lalong—lalo pa at hindi ko karapat—dapat na maranasan ito.

“Hindi pa tayo tapos. I have not ask your name yet,” sambit nito sa akin habang hawak—hawak ang aking kamay para pigilan ako sa paghakbang.

Hindi ko siya hinarap pang muli. Ilang segundo pa akong nagpipigil ng emosyon pero hindi ko na rin iyon kayang pigilan pa at kusa na ring pumatak ng mga luha sa aking mga mata.

Pinalis ko iyon gamit ang kabilang kamay ko para kahit papaano ay maitago ko mula sa lalaking ito ang pag—iyak ko. Hindi naman siya karapat—dapat na iyakan!

“Alam mo? Hindi lang naman ang p********e ko ang kinuha mo kung hindi ang kinabukasan ko,” mahinang wika ko sa kaniya habang nakatingin lang sa harapan, wala pa akong balak na harapin siyang muli.

“What are you talking about?” tanong nito sa akin.

Sanay na ba talaga siya? Kung wala siyang mga pangarap sa buhay ay puwes ako mayroon.

Pinalis kong muli ang mga luha mula sa aking pisnge. Alam ko namang bakas pa rin mula sa aking mga mata ang presensya ng aking luha pero wala na akong pakialam pa. Hinarap ko siyang muli at buong lakas ko iyong ginawa.

“Winasak mo pati ang kinabukasan ko.” nakaharap na ako sa kaniya habang binibitawan ang mga katatagang iyon.

Ngumiti pa siya. F*ck him! Wala talaga siyang awa! Ni hindi man lang siya humingi ng tawad sa akin at kahit na pinakita man lang sa akin na nagsisisi siya sa ginawa niya noong gabing iyon.

Sa bagay ay kasalanan ko rin naman. Kung hindi lang sana ako naglasing noong mga gabing iyon ay sana walang nangyaring masama sa akin.

“Don’t worry, miss. Hindi ko naman pinutok sa loob,” ngiting wika nito sa akin.

Wala talagang saysay ang mga sinasabi niya. Kung makapagsalita siya ay parang isa lamang na laruan ang mga babaeng tulad ko. Isang laruan na pwedeng—pwede niyang gamitin para sa pangsariling kasiyahan niya!

Hindi na ako nagsalita pang muli sa halip ay mabilis ko na rin siyang tinalikuran. Hindi na naman niya ako pinigilan pa kaya nagawa ko na rin siyang takasan.

Hindi na ako bumalik pa sa aming table sa halip ay diretso na lang ako sa paglabas nitong club.

Hindi ko deserve ang mga ganoong klaseng lalake.

He only knows how to f*ck but don’t know his responsibility and commitment.

Malas lang ako at sa lalaking iyon ko pa naibigay ang tanging bagay na iniingatan ko.