Love and Pain

Chapter 28

Nangako sa akin si Petrus na pagkatapos niya sa trabaho ay susunduin niya ako.

Kaya sinabihan ko ang driver na huwag akong sunduin sa school.

Ngunit halos lahat na yata ng mga estudyante ay nakauwi na sa kani-kanilang mga bahay pero wala pa rin si Petrus.

Naghintay ako ng konti pang oras pero hindi pa rin siya dumarating.

I'm so worried about him, hindi niya ugaling hindi ako siputin at kahit kailan ay hindi niya ako pinaasana susundiin pero sa huli ay hindi sisiputin.

I contacted him, but he was always out of the coverage area.

From time to time, I got him again. I couldn’t relax outside the gate of school out of concern.

Then I thought maybe he hadn’t been out of work yet, or perhaps he had forgotten to pick me up until I decided to call his mother at home to ask if she was already home.

"Gano'n po ba, Tita? Okay po, sige po," paalam kong sabi matapos kong kausapin si Tita Anne sa kabilang linya.

Tita Anne, told me that he hadn't come home yet. She also explained that Petrus was ashamed to go home early without finishing his work, especially since he was just a beginner.

Kaya tinawagan ko ulit ang driver ko para magpasundo sa school.

When I got home, I saw Mommy with Nanay Milva busy in preparation.

The two of them worked together to cook in the kitchen. They also had fun talking about Petrus and me.

"Mommy, Nanay Milva nandito na po ako," sabat ko sa usapan nila. "Nasa'n po si Daddy?" patuloy kong tanong at hinanap si Daddy sa kanila.

"Nasa library anak, nagtatrabaho," nakangiting sagot ni Mommy.

Tumango ako at lumapit sa kanilang dalawa. Niyakap ko si Mommy at hinalikan sa pisngi ganoon rin si Nanay Milva.

"Anak, where is Petrus?" tanong sa akin ni Mommy dahil ang alam nila ay ihahatid ako nito sa bahay.

"Nasa work pa po, Mommy nahihiya pong mag early out kasi baguhan pa lang siya sa trabaho at kailangan nilang mag-overtime."

"Masipag talaga ang batang 'yon. Oh, siya sige na, umakyat ka na ro'n at magbihis ka na sa kwarto mo."

Tumango ako at nagpaalam na sa kanilang dalawa.

Makikita ko sa mga mata ni Mommy na proud na proud siya kay Petrus.

Nang makarating ako sa tapat ng aking kwarto ay binuksan ko kaagad ang pintoan at nilagay muna ang bag sa gilid ng kama bago ako nagpahinga.

I gasped as I sat on the side of the bed. I was also a bit stunned for a moment and wondered what he was doing right now. Whether he is home or not?

If he passed by me at school and wondering why he couldn't see me there? Many things bothered my mind, but I could not talk to him because he is out of line.

Ilang linggo na rin kaming walang bonding dahil sa kaniyang trabaho.

At nagkakataon ding busy rin ako sa school sa tuwing vacant siya sa trabaho.

I really miss him pero ayaw ko na lang magreklamo at makipagkompetensiya sa trabaho niya.

Lalo pa ngayon na siya lang ang inaasahan ng pamilya niya.

Sa araw ng kaarawan ko pinili kong maging simple lang ang selebrasyon.

Malalapit na mga kaibigan lang ang ang imbitado at mga pamilya.

Unang dumating ang mga kaibigan ko kasama ang mga nobyo nila.

Dumating din si Tita Anne kasama si Jhana at Tantan.

Umpisa pa lang ay sinabihan na ako ni Petrus na mahuhuli siya nang dating.

Nang tumawag siya sa akin kanina ay hinabol kong wika sa kaniya na dalhin niya ang mga kasama niya sa trabaho.

And finally he was here now! Kasama niya ang mga katrabaho sa opisina.

I was happy to meet him at the entrance, but I lost my smile when I saw one of his companions, it's Salme.

I told him to take his friends, but I didn't think he would take Salme even though he knew I didn't like that woman.

Napansin niyang naiinis ako kaya mabilis niya akong niyakap nang mahigpit.

Bumulong siya sa akin na hindi siya nakatanggi sa babae dahil humiling itong sumama.

Humugot na lang ako ng malalim na hininga ng hindi pinapahalata sa mga bisita dahil ako lang din naman ang mapapahiya kung may makakakita.

Ayaw ko sana pero wala na akong magagawa.

It's my birthday today, so as much as possible, I don't want to be overwhelmed by bad vibes.

My parents approached Petrus, and Daddy invited him to have a little drink.

Wala pa siyang kain pero hindi na siya nakatanggi dahil alam nitong makulit talaga si Daddy.

"Dad, tama na po 'yan," saway ko kay Daddy nang makitang sunod-sunod na ang bigay niyang alak kay Petrus. "Petrus, kumain ka muna, halika samahan kita."

Tinulungan ko siyang tumayo at inalalayan dahil medyo nahihilo na rin.

Nagtungo kami kung saan naka-upo ang mga kasamahan niya para makihalubilo.

Lahat sila ay sa amin nakatingin ni Petrus at medyo naiilang ako pero binabalewala ko na lang.

May napapansin din ako sa kanila na medyo ilang silang makita kami ni Petrus habang naglalambing ito sa akin. Iniwas nila ang mga tingin nila sa amin.

At paminsan-minsan ding tumitingin kay Salme.

Masama man ang kutob ko pero ayaw ko 'yung feelings na masyado akong advance mag-isip.

Kaya pilit kong winawaglit sa aking isipan dahil ayaw kong magkakagalit na naman kaming dalawa.

Minsan na lang kaming magkita kaya sulit-sulitin ko na lang ang oras na meron kami.

The speaker called us to offer a simple dance. The surroundings roared, and they all cheered us on.

First, Petrus was refusing because he did not know how to dance, but in the end, the crowd also forced him to agree.

Naghiyawan naman ang mga kaibigan ko kasama ang mga partners nila.

Marami rin akong narinig na nagbulong-bulongan na bagay na bagay raw kaming dalawa. I'm so happy when I heard that.

Nakangiti kong hinarap si Petrus at peping nagsalita, walang kahit konting boses na lumabas sa aking bibig.

I said thank you for him while using my eyes.

Matapos ang tugtog ay hinawakan ako sa kamay ni Petrus para alalayang umupo sa inuupuan namin pero tinawag ulit ako ng speaker.

"Miss celebrant maaari mo ba kaming alayan ng simpleng mensahe," he said meaningfully kaya natawa ako.

The speaker is one of my closest friends back in high school.

Transferred lang siya sa school namin ngayon.

Nang tingnan ko ang lahat they are all waiting for me.

Ang mga mata nila ay kumikinang na nakatitig sa amin.

Kaya lumapit ako sa maliit na stage na sinadya pang ipagawa ni Mommy para sa selebrasyon na ito.

"Good evening po sa lahat," panimula kong bait. "Ang dami niyo pala" natatawa kong wika. "Ang sabi ko kay Mommy ay family and close friends lang ang invited. I didn't know that I had a large family and I am so blessed and thankful that you all came. I am thankful to my parents, who never tired of supporting me in all things, included Nanay Milva and our beautiful housemates. To Jhana, Tantan, and Tita Anne, thank you very much because you accepted me wholeheartedly for your child. For my friends, thanks for always there for me. You are all there for me, not only for my happiness and also for my difficulties. You know what? I am very fortunate because you all came to me. Maybe I've been so kind in my past life. That's why I've been so blessed like this. And to you, my love... I love you so much. Thank you for understanding me and for the care. I know you love me, and I already thanked you for that in a million times but I want to say it again," mahaba kong pasasalamat.

Bumaba ako sa stage at unang nilapitan si Petrus. Niyakap ko siya nang mahigpit at dinampian siya nang halik sa kaniyang mga labi.

Narinig kong naghihiyawan ang lahat, maliban na lang sa babaeng kanina pa gustong maiyak.

Nang yakapin ko si Petrus ay nakita ko siyang umiiwas nang tingin at ang mga mata ay napuno ng hinanakit dahil sa nasaksihan.

Alam niyang matagal na kaming magkasintahan ni Petrus kaya hindi ko alam kung bakit gano'n siyang umakto.

Hindi ko siya maintindihan kung bakit gustong-gusto niya si Petrus at pilit na pinagsisiksikan ang sarili kahit wala naman talaga siyang puwang para rito.

Maganda naman siya at sigurado akong maraming magkakagusto sa kaniya.

Hindi ko rin lubos maisip kung paano niyang naaatim na makipaglandian kay Petrus kahit alam niyang may girlfriend na ito.

Talaga bang masyado siyang desperada para gawin ang mga bagay na alam niyang mali?

Napapailing na lang ako sa aking sariling tanong dahil kahit sino man ang nasa sitwasyon ko ay siguradong maguguluhan din.