"I'm sorry," umiiyak na sabi ni Ergie.
Halatang nagsisisi ito dahil sa pagmamatigas niya kanina.
Kung nakinig lang sana ito ay wala sanang mangyayaring gulo.
Ngunit huli na ang lahat para pagsisihan dahil ang importante ay ligtas kaming dalawa at isa pa ay hindi na namin mababalik kung ano man ang dapat iwasan.
"It's okay, huwag ka nang umiyak," pang-aalo ko sa kaibigan.
Ilang beses itong humingi ng tawad at bago sumakay sa kotse niya ay tinawagan ni Trolem ang magulang ni Ergie.
Ayaw sana ni Ergie ngunit nahihiya itong tumanggi sa naging mungkahi ni Trolem. Napaaway ito dahil sa pagmamatigas niya.
Magbo-book sana ako ng grab ngunit hindi pumayag si Trolem.
Masyado siyang mapilit at ang hirap niyang tanggihan.
"Trolem, thank you," sinsero kong sabi ng makapag-park siya sa
