NANG BUKSAN ng driver ng kotse, ang pinto sa may gilid ni Bia ay nakatuon pa rin ang tingin niya sa kinaroroonan ng puntod ng kaniyang ina.
Nagsimulang maging malamlam ang kaniyang mga mata.
Hindi naman siguro siya namamalikmata lang? Nakailang kurap din naman siya kanina ng kaniyang mga mata. Pero ang nakikita niya ay hindi pa rin nagbabago.
Dahil hindi kumikibo si Bia para bumaba sa sasakyan, nauna na sa kaniya na bumaba si Kennedy sa kabilang side ng kotse. Pagkuwan ay lumigid ito papunta sa side niya.
“Babe, baba na,” anito na hinawakan pa ang isa niyang kamay upang alalayan siya sa pagbaba.
Ikinurap-kurap muli ni Bia ang mga mata bago nagawang bumaba sa kotse.
Habang nakaalalay sa kaniya si Kennedy palapit sa puntod ng kaniyang ina, para bang hindi pa rin siya makapaniwala na na
