Chapter Twenty-two
"M-ulto?" shock na ani ko pero nauwi rin ang shock sa malakas na pagtawa."Are you kidding me? Love, multo raw." Ani ko kay Kris. Kasalukuyan kaming narito sa dining room at nagbre-breakfast.
"Walang nakakatawa!" sigaw ng ginang. Nabitin tuloy sa ere ang tawa ko.
"Huwag mong sigawan ang anak ko." Mariing ani ni Papa sa ginang.
"Bakit hindi? Pinagtatawanan n'ya 'yong nararamdaman kong takot. Anong nakakatawa roon?"
"Mom, chill. Masyado mong prina-praning 'yong sarili mo. Chill ka lang, wala rin talagang maniniwala sa sinasabi mo." Ani ni Cindy na nagpatuloy na sa pagkain nito.
Ginagap naman ni Kris ang kamay ko saka bahagyang pinisil. Nginitian ko lang ito para ipakitang hindi ako affected sa paninigaw ng ginang.
"Pupunta si Kris dito, Daddy." Natigilan si Pap
