TAHIMIK ako pero ramdam ang lamig ng bawat titig at salita ko sa tuwing kakausapin ko si Deniz. Sumabay ako sa kanya at as usual, inutusan na naman niya iyong junior niya na iuwi ang sasakyan ko kaya heto at nakasabay ako sa kanya.
"At least you're safe. My mind is at peace while I'm away."
Umungol ako sa iritasyon.
"Shut up. Just drive and I want to go home." Humalukipkip ako at ipinikit ang mga mata habang nakasandal sa upuan. Ganunpaman, ramdam ko iyong panaka-naka niyang tingin sa akin.
"Bree..." masuyong tawag niya sa akin kaya lang hindi ko pinapansin.
Tumagilid pa ako para lang hindi ko makita ang mukha niya habang nagmamaneho. Bakit ba kasi pumayag pa akong sumabay sa kanya. Hindi na lang sana kung ayaw ko rin siyang makasama.
Ah, basta! Naiinis ako!
"I'm doing what I think
