France Christine Mondragon’s POV
Napakabilis ng pagmamaneho ni Jaime. Kasalukuyang nasa daan na kami patungong airport upang abutan ko ang pinakamaagang flight pauwi sa Pilipinas.
Ordinaryong sasakyan ang gamit namin, hindi ang mga sasakyan na may opisyal na selyo ng Palasyo. Pareho kaming nakasuot ng baseball cap na itim at shades na itim din. Nakakalungkot isipin kailangan naming magtago upang makarating lang sa airport.
Napatingin si Jaime sa isang sasakyan na nakasunod sa amin. Na realize ko na kanina pa nga nakasunod sa amin ang sasakyang iyon. Tinapakan ni Jaime ang silinyador ng mas mariin at mas lalong humarurot ang sasakyan namin. Parang nawalan ako ng hinginga sa bilis ng takbo ng sasakyan. Isang pagkakamali lamang ay siguradong patay kaming dalawa at this rate. Bigla kaming
