Chapter Twenty-six
"Rusco, mamamatay na yata ako!" gabi na. Daig ko pa ang nakipagbugbugan dahil sa sakit ng katawan ko.
Enjoy now, iyak later. Iyon ang nararamdaman ko ngayon. Ito na iyong later, iyak na talaga.
Tapos tinatawanan lang ako nito habang minamasahe niya ang binti ko.
"Sino ba kasing nagsabi sa 'yo na mag-canyoneering ka na hindi ka handa? Hindi porke naisip mo out of the blue ay gagawin mo na agad. Pwede kang mag-enjoy, pwede mong gawin ang mga gusto mo. Pero tiyakin mong handa ka at ang katawan mo," hindi naman ako nito sinesermunan. Parang binibilinan lang naman.
"Masaya naman, Rusco. Sobrang buhay na buhay iyong dugo ko kanina---"
"Tapos para kang mamamatay ngayon?" aliw na tanong nito.
"Opo," sagot ko sabay hikbi. "Ang sakit talaga ng katawan ko, gov! Tapos Wala pa
