MABILIS s’yang nag-lakad papunta sa ‘kin na agad kong sinalubong kan’yang mga hakbang. He spread this arms as I hug him very tight.
Niyakap namin ng isa’t-isa habang walang tigil ang pag-tulo ng luha ko dahil sa labis na kasiyayan at halo-halo pa ang aking nararamdaman. Hinimas-himas n’ya ang likod ng ulo ko habang akap-akap pa rin ako. Sa loob ng dalawang taon, hinihintay kong mangyari ulit ‘to... Ang pag-balik n’ya pero hindi ko akalain na mapa-aga pa pala...
“Congratulations, Honey. Hindi mo na kinakailangang umiyak—“ Hindi ko na pinatapos ang sasabihin n’ya dahil bigla akong kumalas ng yakap at bahagya ko s’yang sinuntok sa kanan n’yang balikat. Narinig kong tinawanan kami nina Kuya.
“Siraulo ka ba?! Paanong hindi kinakailangan dahil ginulat mo ako at tears of joy kaya ‘to!” singhal
