WALA akong kahit anong reaks’yon sa kan’yang binanggit. Blanko ang mukha ko habang naka-tulala lang sa malawak na hallway. Wala na rin akong lakas para mag-salita pa. Pakiramdam ko, nanghihina ako na hindi ko na maintindihan. “Gusto ko
na’ng mag-pahinga. Bitawan mo ako,” mahinang usal ko sa seryosong paraan. Sinawalang bahala ko ang mga binanggit n’ya ngayon lang dahil kapag papansinin ko iyon, magtatalo lang kami ng magtatalo.
Mukhang hindi s’ya nakinig dahil mas humigpit pa ang pagkakayakap n’ya sa ‘kin. Naka-subsob na ang mukha ko sa matigas n’yang dibdib at napag-tanto kong hinihimas-himas n’ya ang likod ng ulo ko. Amoy na amoy ko ang kan'yang gingamit na pabango na ang tapang sa ilong. Ang sakit amuyin. “Kuya,” mariing saway ko. “Wag mo na’ng hintaying itutulak pa kita,” mahinahong
