PARANG tinamaan ako ng kidlat sa narinig ko. Unti-unting nanginginig ang aking mga labi na hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Maging si Klark, hindi s’ya naka-galaw sa tabi ko. “H-Huwag mo naman kaming biruin ng gan’yan please,” mariing sambit ni Klark at napa-tulala ako sa kawalan habang kapit-kapit ang sobre.
Parang pinasukan ako ng lamig sa buo kong katawan. Pinagpawisan ako kahit hindi ako naiinitan. “T-Totoo po. Dalawang linggo na ang naka-lipas simula nu’ng nilibing ang ate ko tapos...tapos...” Nilunok n’ya ang sarili n’yang mga hikbi habang hindi pa rin ako nakurap. “N-Natagpuan ko ang sulat na ‘yan sa ilalaim ng unan n’ya. B-Binasa ko at... pinuntahan ko ang address na naka-lagay dahil p-para po sa iyo ‘yan.” Umawang ang bibig ko na’ng mapa-titig sa sobre. Napagtanto ko na
