DAYS, weeks, even months had passed. At sa mga lumipas na madaming araw na iyon ay ginawa ko ang lahat ng aking makakaya upang maibalik sa normal ang buhay ko rito sa Korea. Nagwagi naman ako dahil masasabi ko na mas madaming araw na naiwaglit ko sa isip ko si Jwan kaysa ang alalahanin siya at panghinayangan.
Hindi pa ako naka-move on totally, but at least I'm not hurting too much anymore. Minsan nami-miss ko siya pero nagagawa ko nang labanan ang lungkot ko. Nagagawa ko na rin na mag-focus sa aking negosyo. Naibalik ko ulit ang sigla ng CoatDiva.
“Ma’am, may flowers na naman kayong dumating,” agaw pansin ni Aiko sa akin. Abala ako sa pagpirma ng mga tseke para sa mga bagong delivery ng mga tela. Dinagdagan ko na rin kasi ang item na binebenta namin. Ngayon ay hindi na lang coats, tren
