“HINDI ka na ba namin mapipigilan? Baka puwedeng next week ka na umalis, Shema, Anak? Ang saya-saya natin kahapon, eh, tapos ngayon naman ang lungkot-lungkot,” sumamo sa akin ni Yaya Anette nang lumabas na ako ng bahay.
Ready na ako for my flight back to Korea. Hindi na ako madradramahan ni Yaya dahil ang isang araw sana namin sa Zambales ay naging three days na dahil sa kakaungot niya na ayaw niya pang umuwi. Nagpa-rebook na nga lang ako ng flight ko, eh. At kababalik lang namin dito sa bahay kaninang madaling araw.
Mamayang alas kuwatro pa ng hapon ang flight ko kaya nakapagpahinga naman ako kahit papaano.
“Yaya, uuwi naman ako ulit para sa opening ng CoatDiva kaya magkikita ulit tayo,” alo ko sa kanya. Nga lang ay ang haba ng nguso niya na tinalikuran ako.
Natatawa na niyakap ko siy
