Ilang sandali rin kaming naging tahimik ni Mommy.
Inalok ko siya nang mauupuan niya pero tinanggihan niya ako.
"Hindi rin naman ako magtatagal. Aalis ako kaagad kapag nasabi ko na ang gusto kong sabihin," mahinahon niyang ani habang nakatitig pa rin kay Layna.
Base sa nakikita kong emosyon sa mukha niya ay mukhang hindi ko gusto ang patutunguhan ng usapan naming ito.
Natawa ako ng pagak dahil sa pagtataka kung gaano ba ka importante ng sasabihin niya sa akin.
Hindi man lang niya nahintay bukas at pinatahan ako sa opisina.
"Mukhang importante yata 'yan, Mommy. Pero sa tingin niyo dapat nating pag-usapan 'yan dito sa hospital? Alam kong hindi mo ako pupuntahan dito kung hindi ito mahalaga pero hindi ito ang tamang lugar para mag-usap," seryoso kong sagot at alam na niya ang ibig
