Kinabukasan, pagmulat ko ng aking mga mata ay gising na si Kent.
Pinagmamasdan niya ako at ako na lang yata ang hinihintay niyang gumising para makapagsimula sa araw namin.
"Good morning! Nakatulog ka ba ng mahimbing kagabi?" Tumango soya sa akin habang ang mga labi ay masayang nakangiti.
"Gising ka na. Halika kumqin na muna tayo sa restaurant."
"Restaurant?"
"Oo, nasa ibaba lang. Mag-aalas onse na ngayon ng umaga at hindi na ako nag-abalang gisingin ka dahil ang sarap pa nang tulog mo. Alam kong bumabawi ka pa ng sapat na lakas."
"Kakain tayo sa restaurant sa loob ng hospital na 'to?"
Tumango siya sa akin bilang tugon at hindi ko maitago ang pagkamangha dahil ang akala ko ay simpleng canteen lang o cafeteria ang meron dito.
Pero nagkakamali ako dahil meron pa lang restaurant.
