Bawat umaga ay nagigising ako na parang walang nangyari.
Pinapakita ko kay Chad na normal ko siyang tinatrato dahil alam ko na iyon ang gusto niya.
Isang buwan na ang pananatili ni Chad sa hospital at mula nang dumating kami rito ay wala pa ring pinagbago ang kondisyon niya.
Sa halip ay mas lalo lamang siyang lumala sa kaniyang sakit.
At sobrang sakit na pagmasdan lang siyang wala akong magawa para sa kaniya.
Tumitig ako nang diretso sa mukha ni Chad habang natutulog ito.
Nakita ng dalawang mga mata ko kung gaano kalugkok si Chad sa karamdaman niya.
Nangangayayat na si siya at marami ng mga tubo na nakasabit sa kaniyang buong katawan.
Matagal nang tanggap ni Chad ang kahahantungan ng buhay niya.
Pero ako lang itong hindi pumapayag na sumuko siya.
Kagabi ay nag-request siy
