CHAPTER 32
Nataxia Serofinna Lucian’s POV
“DAD!” Hindi ko na mapigilang sumigaw sabay binalingan s’ya ng tingin dahil hindi ko naisip na ito ang maririnig sa kan’ya.
“How could you do that? THIS IS TOO MUCH DAD!” Dagdag ko pa habang hindi ko inaalis ang titig ko sa kan’ya.
“This is my second home! This place is one of my treasures already! You know that, Dad. You... know... that...” Madiing saad ko lalo na sa huli kong binanggit.
Hindi n’ya ako sinagot, sa halip ay tumikhim na lang. “You can’t do this to me,” mahinang usal ko pa habang kinu-kuyom ko ang mag-kabila kong kamao.
Hindi ko kayang isipin na ipa-demolish n’ya ang bahay na ‘to na naging parte na ng buhay ko?!
We’ve created good memories here with Mamita, even this house seems so small... this place, I’ve experienced here t
