Chapter Seventeen
KYLA
HABANG nanananghalian ay panay ang usap at kwento sa hapag kainan. Nananatili lamang akong walang kibo dahil wala naman akong masabi at wala rin naman akong sasabihin.
As expected, dito na naman nanananghalian ang ungas. Hindi pa ako nakakamove on sa pagpalo niya ng puwet ko kaya naman galit pa rin ako sa kanya hanggang ngayon. Paano ba ako makagaganti sa kanya? Sa tingin ko ay whole day na naman ito dito at baka kapag nawili ay mag overnight pa.
Dapat akong gumawa ng dahilan para mas maaga siyang makaalis.
Think. Think. Think.
Ting! Bright idea.
“AKO na po ang maghuhugas. Kami ni Kyla,” pagboboluntaryo niya.
“Naku, ako na lang hijo,” ani mama.
“Nay, dapat nagapahinga kayo. Kayo na nga itong nagluto, kayo pa ang maghuhugas. Hindi na po. Magsiesta na lang kay
