“WALA ka pa rin bang balak na umuwi?”
Nanatiling nasa kawalan ang atensiyon ni Aniah nang magsalita ang kaniyang Kuya Uno. Kararating lang nito galing sa trabaho.
“Aniah,” untag na sa kaniya ni Uno.
Saka lang nagawang kumurap-kurap ni Aniah. Kapag kuwan ay nagbaling siya ng tingin sa kaniyang kapatid.
Nang mga sandaling iyon ay nakapamaluktot siya ng higa sa malambot na kama habang yakap ang isang unan. Buong maghapon na para bang nanlalambot lang ang kaniyang pakiramdaam.
“Ayaw ko pang umuwi,” ani Aniah nang makabawi.
“Tingin mo ba, mas makakatulong sa iyo ang manatili lang dito?”
Isang sulyap lang sa kaniyang kapatid bago nagbawi ng kaniyang tingin.
“Hindi magandang buruhin mo lang ang sarili mo rito sa silid na ito. Maghanda ka na at iuuwi na kita.”
Bago pa makatayo ang kaniyan
